موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
نفاس
«مسأله 537» از وقتى كه اولين جزء بچّه از بدن مادر بيرون مىآيد، هر خونى كه زن مىبيند، اگر پيش از ده روز يا سرِ ده روز قطع شود، خون نفاس است و زن را در حال نفاس، «نُفَساء» مىگويند، ولى اگر بين تولد بچه و خروج خون فاصله زيادى باشد، در صورتى حكم نفاس بر آن جارى مىشود كه عرفا به آن خون زايمان بگويند و اگر عرفا به آن خون زايمان نگويند، مثل اين كه پس از گذشت ده روز از زايمان از زن خون خارج شود، خون نفاس نيست.
«مسأله 538» خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اولين جزء بچّه مىبيند، نفاس نيست.
«مسأله 539» اگر خونى كه پيش از تولد بچّه از زن خارج مىشود، سه روز يا بيشتر باشد و در ايام عادت بوده و يا داراى صفات حيض باشد و بين آن و خون نفاس كمتر از ده روز فاصله شود، بنابر احتياط واجب بايد در روزهايى كه آن خون را مىبيند، بين تروك حيض و اعمال استحاضه جمع كند.
«مسأله 540» لازم نيست كه خلقت بچّه تمام باشد، اما اگر خون بستهاى از رحم زن خارج شود و خود زن بداند يا چهار نفر قابله يا متخصص مورد وثوق بگويند كه اگر در رحم مىماند انسان مىشد، در صورتى خون نفاس است كه عرفا به آن خون زاييدن گفته شود و اگر عرفا به آن خون زاييدن گفته نشود، حكم نفاس بر آن جارى نمىشود و اگر شك كند كه به آن خون زاييدن گفته مىشود يا نه، بايد وظايف مستحاضه را انجام دهد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است ترك كند.
«مسأله 541» ممكن است خون نفاس بيشتر از يك لحظه نيايد، ولى بيشتر از ده روز نيز نمىشود.
«مسأله 542» هرگاه شك كند كه چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده اگر
(104)
مىماند انسان مىشد يا نه، لازم نيست وارسى كند و خونى كه از او خارج مىشود شرعا خون نفاس نيست..
«مسأله 543» وظيفه نفساء در امور واجب و حرام مانند حائض است؛ همچنين اعمالى كه براى حائض مستحب و مكروه است، براى نفساء نيز مستحب و مكروه مىباشد.
«مسأله 544» طلاق دادن زنى كه در حال نفاس مىباشد، باطل و نزديكى كردن با او حرام مىباشد.
«مسأله 545» زن پس از پاك شدن از خون نفاس، براى اين كه عبادات خود را به جا آورد، بنابر احتياط بايد غسل كند و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه مجموع روزهايى كه خون ديده و روزهايى كه در وسط پاك بوده، ده روز يا كمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر در روزهايى كه پاك بوده روزه واجب گرفته باشد، بايد قضا نمايد.
«مسأله 546» اگر زن از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون باشد، مىتواند مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند و آن را بررسى نمايد و اگر معلوم شود كه پاك شده، براى عبادتهاى خود غسل مىكند.
«مسأله 547» زنى كه عادت حيض او كمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادت خود خون نفاس ببيند، بايد به اندازه روزهاى عادت خود را نفاس قرار دهد و بعد از آن تا دو روز عبادت را ترك نمايد و مستحب است تا روز دهم عبادت را ترك كند، اگرچه پس از دو روز مىتواند با اعمال استحاضه عبادات خود را بجا آورد، پس اگر خون از ده روز بگذرد، روزهاى عادت او نفاس و بقيّه استحاضه است و اگر عبادت را ترك كرده، بايد آن را قضا كند.
«مسأله 548» زنى كه در حيض عادت دارد، اگر بعد از زايمان خون ببيند و از ده روز بيشتر شود و استمرار پيدا كند، به اندازه روزهاى عادت او نفاس است و ده روز از خونى كه بعد از نفاس مىبيند، اگرچه در روزهاى عادت ماهانهاش باشد، استحاضه است؛ مثلاً زنى كه عادت حيض او از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم آن است، اگر روز دهم ماه زاييد
(105)
و تا يك ماه يا بيشتر پى در پى خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از هفدهم تا ده روز ـ حتى در روزهاى عادت او كه از بيستم تا بيست و هفتم است ـ استحاضه مىباشد و بعد از گذشتن ده روز، اگر خونى كه مىبيند در روزهاى عادت او باشد، خون حيض است، چه نشانههاى حيض را داشته باشد و چه نداشته باشد و اگر در روزهاى عادت او نباشد، اگر نشانههاى حيض را داشته باشد، حيض وگرنه استحاضه است.
«مسأله 549» زنى كه در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان خون ببيند و از ده روز بيشتر شود و استمرار پيدا كند، بنابر احتياط واجب به عدد عادت خويشان خود مراجعه مىكند و از ابتداى ديدن خون به عدد عادت آنان را نفاس قرار مىدهد و پس از آن تا تكميل ده روز بين تروك حيض و اعمال مستحاضه جمع مىكند و اگر خويشاوندى نداشته باشد يا عادت آنان يكسان نباشد، بايد ده روز اوّل خون را نفاس قرار دهد و ده روز دوم آن استحاضه است و خونى كه بعد از آن مىبيند، اگر نشانههاى حيض را داشته باشد، حيض و گرنه آن نيز استحاضه مىباشد.
