بيمه

 (مسئله  ) «بيمه» قرارداد و عقدى است بين بيمه‌گر (شركت بيمه) و بيمه‌گذار(مؤسّسه، شركت يا شخص) كه بيمه را مى‌پذيرد و اين عقد، مثل ساير عقدهامحتاج به ايجاب و قبول است و شرايطى كه در موجب و قابل و عقد در ساير عقود، معتبر است، در اين عقد نيز معتبر است و مى‌توان اين عقد را با هر لغت و زبانى اجرا كرد.

(مسئله  ) در بيمه علاوه بر شرايطى كه در ساير عقود است، از قبيل بلوغ، عقل، اختيار و مانند آن، چند شرط معتبر است :

1. تعيين مورد بيمه كه شخص است يا مغازه، كشتى، اتومبيل، هواپيما، و يا هر چيزديگر؛

2. تعيين دو طرف عقد كه اشخاص هستند يا مؤسّسات يا شركتها و يا دولت؛

3. تعيين مبلغى كه بايد بپردازند؛

4. تعيين زمان بيمه كه از اول فلان ماه يا سال تا چند ماه يا چند سال است؛

5. تعيين خطرهايى كه موجب خسارت مى‌شود؛ مثل آتش سوزى، غرق شدن، سرقت، وفات يا بيمارى، و مى‌توانند كلّيه آفاتى را كه موجب خسارت مى‌شود، قرار دهند.

(مسئله  ) لازم نيست در قرارداد بيمه، ميزان خسارت تعيين شود. پس اگر قرار بگذارند كه هر مقدار خسارت وارد شود جبران كنند، صحيح است.

(مسئله  ) در بيمه هر يك از دو طرف مى‌توانند مفاد ايجاب يا قبول رااجرانمايند؛ ولى بايد تمام قيودى كه گفته شد معلوم شود و قرارداد بر اساس آنها واقع شود.

(مسئله  ) ظاهرآ تمام اقسام بيمه، با شرايطى كه ذكر شد صحيح است، چه بيمه عمر باشد، يا بيمه كالاهاى تجارتى، ساختمان، كشتى، هواپيما، بيمه كارمندان دولت يا مؤسسات، بيمه اهل يك روستا يا شهر؛ و بيمه عقد مستقلى است و مى‌توان به عنوان بعض عقود ديگر از قبيل صلح آن را اجرا كرد.