احكام امر به معروف و نهى از منكر

(مسئله  ) امر به معروف و نهى از منكر با شرايطى كه ذكر خواهد شد، واجب و ترك آن معصيت است و در مستحبّات و مكروهات، امر و نهى، مستحب است.

(مسئله  ) امر به معروف و نهى از منكر، واجب كفايى است و در صورتى كه بعضى از مكلّفين به آن قيام كنند، از ديگران ساقط است، و اگر اقامه معروف وجلوگيرى از منكر، بر اجتماع جمعى از مكلّفين متوقّف باشد، واجب است كه اجتماع كنند.

(مسئله  ) اگر بعضى افراد امر و نهى كنند و مؤثر واقع نشود و برخى ديگر احتمال بدهند امر و نهى آنها مؤثر است، بر آنان واجب است امر و نهى كنند.

(مسئله  ) در امر به معروف و نهى از منكر، بيان مسائل شرعى كفايت نمى‌كند،بلكه بايد مكلّف امر و نهى كند؛ مگر آنكه مقصود از امر به معروف ونهى ازمنكر، از بيان حكم شرعى حاصل شود و يا طرف مقابل از آن امر و نهى رابفهمد.

(مسئله  ) هدف از امر به معروف اقامه واجب و جلوگيرى از حرام است؛ بنا براين، در امر به معروف و نهى از منكر قصد قربت معتبر نيست.