موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

▲صیغه معامله (مسئله 1789 تا 1791)

 

مسأله 1789ـ طرفین معامله به هر زبانى آشنا باشند مى توانند صیغه بخوانند، بنابراین اگر فروشنده به فارسى بگوید: «این جنس را به فلان قیمت فروختم» و مشترى بگوید: «قبول کردم» معامله صحیح است، همچنین با عبارات دیگرى که این معنى را به روشنى بیان کند و اگر صیغه نخوانند امّا فروشنده جنس را به قصد فروختن به دیگرى دهد و او هم به قصد خریدن بگیرد کافى است (به شرط این که تمام شرایط معامله در آن جمع باشد).

 

مسأله 1790ـ نوشتن و امضاء اسناد در تمام معاملات خواه در دفاتر رسمى باشد یا غیر آن، مى تواند جانشین خواندن صیغه لفظى گردد، جز در ازدواج و طلاق که احتیاط واجب آن است که صیغه لفظى خوانده شود.

 

مسأله 1791ـ هنگام خواندن صیغه معامله باید دو طرف قصد انشاء داشته باشند یعنى مقصودشان از گفتن این دو جمله خرید و فروش باشد، همچنین در جایى که داد و ستد عملى جانشین صیغه لفظى مى شود باید قصد انشاء وجود داشته باشد. همچنین شخصیّتهاى حقیقى و حقوقى هر دو مالک مى شوند و مى توانند طرف معامله واقع گردند، بنابراین هر موسّسه خیریّه یا انتفاعى که تأسیس گردد و داراى شخصیّت حقوقى شود، با اشخاص حقیقى از این نظر تفاوت نمى کند.