صفحه اول  اخبار اندیشه آخرین استفتائات آثار فقهی مرجع استخاره تماس با ما درباره ما
مرجع ما پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه http://marjaema.com
مطالب مهم
تبلیغات
اخبار
اوقات شرعی
اخبار حوزه و دانشگاه
» تأکید نماینده مجلس بر اجرای قوانین حوزه زنان
» گزارش تصویری از مراسم عزاداری و سوگواری شهادت حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها)
» پیکر آیت الله موسوی اردبیلی در حرم مطهر حضرت معصومه (س) به خاک سپرده شد
» بیانیه حضرت آیت الله مکارم شیرازی در پی حکم اخیر شیخ الازهر: کشتار غیر مسلمین در هر کجای دنیا شدیداً محکوم است
صفحه اول  >> آثار فقهی >>
مرجع ما | آثار فقهی
فهرست:
مواردى كه فقط قضاى روزه واجب است
موضوع: کتب استفتائی

 

مواردى كه فقط قضاى روزه واجب است

(مسئله  ) در چند صورت، فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و كفّاره واجب نيست :

1. چنانچه روزهدار در روزه ماه رمضان، عمدآ قى كند، يا سرش را زير آب ببرد، يا حُقنه نمايد، به تفصيلى كه در (مسئله 1636) گذشت؛

2. اگر در شب ماه رمضان جُنُب باشد و به تفصيلى كه در (مسئله 1609) بيان شد، تا اذان صبح از خواب سوم بيدار نشود؛

3. چنانچه عملى كه روزه را باطل مىكند، به جا نياورد، ولى نيّت روزه نكند، يا ريا كند، يا قصد كند كه روزه نباشد؛

4. اگر در ماه رمضان، غسل جنابت را فراموش كند و با حال جنابت، يك يا چند روز روزه بگيرد؛

5. چنانچه در ماه رمضان، بدون اينكه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه راباطل مىكند، انجام دهد و بعد معلوم شود كه صبح بوده؛ و نيز اگر بعد از تحقيق،با اينكه گمان دارد صبح شده، كارى كه روزه را باطل مىكند؛ انجام دهد وبعدمعلوم شود كه صبح بوده، قضاى آن روزه بر او واجب است؛ ولى اگر بعد ازتحقيق با نگاه كردن، گمان يا يقين كند كه صبح نشده و چيزى بخورد و بعد معلوم شودكه صبح بوده، قضا واجب نيست؛ بلكه اگر بعد از تحقيق شك كند كه صبح شده يانه و كارى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد، بعد معلوم شود كه صبح بوده، قضاواجب نيست، و امّا اگر تحقيقش از راه ديگرى بوده، بايد روزه آن روز را قضانمايد؛

6. اگر كسى بگويد صبح نشده و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد و بعد معلوم شود كه صبح بوده است؛

7. چنانچه كسى بگويد صبح شده و انسان به گفته او يقين نكند، يا خيال كند كه شوخى مىكند و كارى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد، بعد معلوم شود كه صبح بوده است؛

8. در صورتى كه به گفته شخص ديگرى كه عادل باشد، افطار كند، بعد معلوم شود كه مغرب نبوده است؛

9. چنانچه در هواى صاف، به واسطه تاريكى يقين كند كه مغرب شده و افطار كند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است؛ ولى اگر در هواى ابرى به گمان اينكه مغرب شده افطار كند، بعد معلوم شود كه مغرب نبوده، قضا لازم نيست؛

10. در صورتى كه براى خنك شدن يا بىجهت، مَضمَضه كند، يعنى آب در دهان بگرداند و بىاختيار فرو رود؛ ولى اگر فراموش كند كه روزه است و آب را فرو برد، يا براى وضو مَضمَضه كند و بىاختيار فرو رود، قضا بر او واجب نيست.

(مسئله  ) اگر غير از آب چيز ديگرى را در دهان ببرد و بىاختيار فرو رود يا آب داخل بينى كند و بىاختيار فرو رود، قضا بر او واجب نيست.

(مسئله  ) مضمضه زياد براى روزهدار مكروه است و اگر بعد از مضمضه بخواهد آب دهان را فرو برد، بهتر است سه مرتبه آب دهان را بيرون بريزد.

(مسئله  ) اگر انسان بداند كه به واسطه مضمضه، بىاختيار يا از روى فراموشى آب وارد گلويش مىشود، نبايد مضمضه كند.

(مسئله  ) اگر انسان شك كند كه مغرب شده يا نه، نمىتواند افطار كند، ولى اگر شك كند كه صبح شده يا نه، پيش از تحقيق هم مىتواند كارى كه روزه را باطل مىكند، انجام دهد.