موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
مصرف قربانى
اقوى آن است كه یك سوم قربانى به فقیر مؤمن صدقه داده شود، و احتیاط واجب آن است كه یك سوم دیگر آن به مؤمنین هدیه داده شود، و نیز احتیاط واجب آن است كه مقدارى از قربانى را خود حاجى بخورد اگرچه كم باشد، و مى تواند یك سوم آن را براى خودش بردارد.
و واجب نیست یك سومِ فقیر به خود فقیر داده شود، بلكه مى توان تحویل وكیل او داد اگرچه وكیل خود صـاحب قربانى باشد كه در این صورت از طرف فقیر سهم او را قبض مى كند و بر حسب اذن موكّل هر تصرفى را كه اذن داده است ـ از بخشش یا فروش و یا اعراض یا امر آخرى ـ در آن انجام مى دهد.
و بیرون بردن گوشت قربانى و كفّاره از منى، در صورتى كه مصرفى براى آنها آن جا نباشد، جایز است.
مسأله ۳۹۷ ـ جدا كردن یك سوم صدقه و یك سوم هدیه از قربانى، معتبر نیست، بنابراین اگر یك سوم مشاع آن را به فقیر صدقه و یك سوم دیگر مشاع را به مؤمن هدیه بدهد، و فقیر و مؤمن یا وكیل آن دو، هریك یك سوم خود را به طور مشاع ـ اگرچه به تحویل گرفتن كل قربانى ـ قبض نماید، كفایت مى كنـد.
مسأله ۳۹۸ ـ كسى كه صدقه یا هدیه را قبض مى كند، جایز است هرطور كه بخواهد در آن تصرّف كند، پس مى تواند آن را به غیر مسلمان هم تملیك كند.
مسأله ۳۹۹ ـ هرگاه حیوان را قربانى كند، و پیش از آن كه یك سوم آن را صدقه و یك سوم دیگر آن را هدیه بدهد، شخصى آن را بدزدد یا به زور از او بگیرد، ضامن آن دو سوم نیست.
بلى، اگر صاحب قربانى به اختیار آن را تلف كند ـ اگرچه به دادن آن به غیر اهلش از فقرا و مؤمنین باشد ـ بنابر احتیاط واجب ضامن دو ثلث است.
