نفاس

مسأله 558: از وقتى كه اوّلين جزء بدن بچّه از شكم مادر بيرون مى آيد، هر خونى كه زن مى بيند، اگر ده روز يا كمتر باشد، خون نفاس است. و زن را در حال نفاس « نُفَساء » مى گويند. و اگر خون بيشتر از ده روز باشد، حكم آن در « مسأله 567 » بيان خواهد شد.

مسأله 559: خونى كه زن پيش از بيرون آمدن اوّلين جزء بدن بچّه مى بيند نفاس نيست.

مسأله 560: لازم نيست كه خلقت بچّه تمام باشد، بلكه اگر خون بسته اى از رحم زن، خارج شود و خود زن بداند يا چهار نفر قابله بگويند كه اگر در رحم مى ماند انسان مى شد، خونى كه تا ده روز ببيند خون نفاس است.

مسأله 561: ممكن است خون نفاس يك لحظه بيشتر نباشد، ولى بيشتر از ده روز نمى شود.

مسأله 562: هرگاه شك كند چيزى سقط شده يا نه، يا چيزى كه سقط شده، اگر مى ماند انسان مى شد يا نه، بنابر احتياط لازم، بررسى كند و اگر به نتيجه نرسيد، خونى كه از او خارج مى شود شرعاً خون نفاس نيست.

مسأله 563: توقّف در مسجد، رساندن جايى از بدن به خط قرآن و كارهاى ديگرى كه بر حايض حرام است، بر « نفساء » نيز حرام مى باشد. و آنچه بر حايض واجب، مستحب و مكروه است، بر نفساء نيز واجب، مستحب و مكروه مى باشد.

مسأله 564: طلاق دادن زنى كه در حال نفاس است صحيح نيست، مگر با شرايطى كه در احكام طلاق ذكر مى شود. و نزديكى كردن با او حرام مى باشد و اگر شوهرش با او نزديكى كند بنابر احتياط مستحب كفاره بدهد، همان گونه كه در احكام حيض گذشت.

مسأله 565: وقتى زن از خون نفاس پاك شد، بايد غسل كند و عبادتهاى خود را بجا آورد و اگر دوباره خون ببيند، چنانچه مجموع روزهايى كه خون ديده با روزهايى كه در وسط پاك بوده، روى هم ده روز يا كمتر از ده روز باشد، تمام آن نفاس است و اگر روزهايى كه پاك بوده روزه گرفته، بايد قضا نمايد.

مسأله 566: اگر زن از خون نفاس پاك شود و احتمال دهد كه در باطن خون هست، بايد مقدارى پنبه داخل فرج نمايد و كمى صبر كند اگر پاك بود، براى عبادتهاى خود غسل كند.

مسأله 567: اگر زن در حال نفاس بيشتر از ده روز خون ببيند، چنانچه در حيض عادت دارد، به اندازه روزهاى عادت او نفاس و بقيّه استحاضه است و اگر عادت ندارد، تا ده روز نفاس و بقيّه استحاضه مى باشد.

مسأله 568: زنى كه عادت حيض او كمتر از ده روز است، اگر بيشتر از روزهاى عادتش خون نفاس ببيند، بايد به اندازه روزهاى عادت خود، نفاس قرار دهد و بعد از آن بنابر احتياط واجب، تا يك روز عبادت را ترك نمايد و بعد از يك روز تا روز دهم، مستحب است كارهاى استحاضه را بجا آورد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است، ترك نمايد. و اگر از ده روز بگذرد استحاضه است و بايد روزهاى بعد از عادت تا روز دهم را نيز، استحاضه قرار دهد و عبادتهايى را كه در آن روزها بجا نياورده قضا نمايد، مثلا زنى كه عادت او شش روز بوده، اگر بيشتر از شش روز خون ببيند بايد شش روز را نفاس قرار دهد و بنابر احتياط واجب، در روز هفتم عبادت را ترك كند و در روز هشتم و نهم و دهم، مستحب است كارهاى استحاضه را بجا آورد و كارهايى را كه بر نفساء حرام است، ترك نمايد و اگر بيشتر از ده روز خون ديد، از روز بعد از عادت او، استحاضه مى باشد.

مسأله 569: زنى كه در حيض عادت دارد اگر بعد از زاييدن، تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه پى درپى خون ببيند، به اندازه روزهاى عادت او نفاس است و ده روز از خونى كه بعد از نفاس مى بيند اگرچه در روزهاى عادت ماهانه اش باشد، استحاضه است، مثلا زنى كه عادت حيض او، از بيستم هر ماه تا بيست و هفتم است، اگر روز دهم ماه زاييد و تا يك ماه يا بيشتر خون ديد، تا روز هفدهم نفاس و از روز هفدهم تا ده روز، حتّى خونى كه در روزهاى عادت خود مى بيند، استحاضه مى باشد و بعد از گذشتن ده روز، اگر خونى را كه مى بيند در روزهاى عادتش باشد حيض است، چه نشانه هاى حيض را داشته باشد يا نداشته باشد و همچنين است اگر در روزهاى عادتش نباشد، ولى نشانه هاى حيض را داشته باشد، امّا خونى كه بعد از گذشتن ده روز از نفاس مى بيند، اگر در روزهاى عادت حيض او نباشد و نشانه هاى حيض را نيز نداشته باشد، استحاضه است.

مسأله 570: زنى كه در حيض عادت ندارد، اگر بعد از زايمان تا يك ماه يا بيشتر از يك ماه خون ببيند، ده روز اوّل آن نفاس و ده روز دوم آن استحاضه است و خونى كه بعد از آن مى بيند، اگر نشانه حيض داشته باشد، حيض وگرنه استحاضه مى باشد.