موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی
مستحبات و مكروهات طواف
مسأله 107. مستحب است كه در حال طواف سر برهنه و پابرهنه، و مشغول دعاءِ، و ذكر خدا باشد، و حرف بيهوده نزند، و كارهائی كه در نماز مكروه است انجام ندهد، و گام‌ها را كوچك بردارد، به سند معتبر از حضرت رسول صلَّی الله عليه و آله روايت شده، كه هر كس طواف خانه كعبه كند در وقت زوال با سر برهنه، و گام‌ها را تنگ بردارد، و چشم خود را از نامحرم و عورت بپوشاند، و دست يا بدنش را در هر شوطی به حجر الاسود بمالد، بدون آن كه به كسی آزار رساند و ذكر خدا را از زبان نيندازد، خدای تعالی بنويسد برای او به عدد هر گامی هفتاد هزار حسنه، و محو كند از او هفتاد هزار گناه، و بلند گرداند از برای او هفتاد هزار درجه، و بنويسد از برای او ثواب آزاد كردن هفتاد هزار بنده، كه بهای هر يك ده هزار درهم باشد، و او را شفيع سازد در هفتاد هزار كس از اهل بيت او، و برآورد از برای او هفتاد هزار حاجت، كه اگر خواهد در دنيا به او رساند، و اگر خواهد در آخرت، و مستحب است كه در حال طواف اين دعا را بخواند:
اَللَّهمَّ إنِّي أسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ يُمْشی بِهِ عَلَی طَلَلِ الْمَاءِ كَمَا يُمْشی بِهِ عَلَی جُدَدِ الأرْضِ، وَأسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِی يَهْتَزُّ لَهُ عَرْشُكَ، وَأسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ تَهْتَزُّ لَهُ أقْدَامُ مَلائِكَتِكَ، وَأسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ دَعَاكَ بِهِ مُوْسی مِنْ جَانِبِ الطُّوْرِ فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَأَلْقَيْتَ عَلَيْهِ مَحَبَّةً مِنْكَ، وَاَسْألُكَ بِاسْمِكَ الَّذِيْ غَفَرْتَ بِهِ لِمُحَمَّدٍ صَلَّی اللهُ عَلَيْهِ وَآلِهِ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِهِ وَمَا تَأخَّرَ، وَاَتْمَمْتَ عَلَيْهِ نِعْمَتَكَ أنْ تَفْعَلَ بي (كذا و كذا).
و حاجت خود را بطلبد، و سنت است كه در حال طواف نيز بگويد:
اَللَّهُمَّ إنّي إلَيْكَ فَقِيْرٌ، وَ إنِّي خَائِفٌ مُسْتَجِيْرٌ، فَلاَ تُبَدِّلِ اسْمِي، فَلاَ تُغَيِّرْ جِسْمِي.
و در هر شوط كه به در خانه كعبه رسد صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد و اين دعاء را بخواند:
سَائِلُكَ فَقِيرُكَ مِسْكِيْنُكَ بِبَابِكَ، فَتَصَدَّقْ عَلَيْهِ بِالْجَنَّةِ، اَللّهُمَّ الْبَيْتُ بَيْتُكَ، وَالْحَرَمُ حَرَمُكَ، وَالعَبْدُ عَبْدُكَ، وَهَذَا مَقَامُ العَائِذِ، المُسْتَجِيْرِبِكَ مِنَ النَّارِ، فَاعْتِقْنِي وَوَالِدَيَّ وَأهْلِيْ وَوُلْدِيْ وَإخْوَانِيَ المُؤمِنِينَ مِنَ النَّارِ، يَا جَوَادُ يَا كَرِيْمُ.
و چون به حجر حضرت اسماعيل علی نبينا و آله و عليه‌السلام برسد نگاه به ناودان طلا كند و بگويد:
اَللَّهُمَّ أدْخِلّنِي الجَنَّةَ بِرَحْمَتِكَ وَأجِرْنِي بِرَحْمَتِكَ مِنَ النَّارِ وَعَافِنِي مِنَ السُّقْمِ، وَ أَوْسِعْ عَلَيَّ مِنَ الرِّزْقِ الحَلالِ، وَادْرَأ عَنِّي شَرَّ فَسَقَةِ الجِنِّ وَالإنْسِ، وَشَرَّ فَسَقَةِ الْعَرَبِ وَالْعَجَمِ.
و چون از حجر بگذرد و به پشت كعبه برسد بگويد:
يَاذَا الْمَنِّ وَالطَّوْلِ، يَاذَا الجُوْدِ وَالْكَرَمِ، إِنَّ عَمَلِي ضَعِيفٌ فَضَاعِفْهُ وَتَقَبَّلْهُ مِنِّي إنَّكَ أنْتَ السَّمِيْعُ العَلِيْم.
و چون به ركن يمانی برسد دست بردارد و بگويد:
يَااللهُ يَا وَلِيَّ العَافِيَةِ، وَ خَالِقَ العَافِيَةِ، وَرَازِقَ العَافَيِة، وَالمُنْعِمُ بالعافية، وَالمُتَفَضِّلُ بِالعَافِيَةِ عَلَی وَعَلی جَمِيْعِ خَلْقِكَ، يَا رَحْمنَ الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَرَحِيْمَهُمَا، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَارْزُقْنا العَافِيَةَ وَ تَمَامَ العَافِيَةِ وَشُكْرَ العَافِيَةِ فِي الدُّنْيَا وَالآخِرَةَ يَا أرْحَمَ الرَّاحِمِيْنَ.
پس سر به جانب كعبه بالا كند و بگويد:
اَلحَمْدُلِهِ الَّذِي شَرَّفَكِ وَعَظَّمَكِ، وَالْحَمْدُلِهِي الَّذِيْ بَعَثَ مُحَمَّداً نَبِيّاً وَ جَعَلَ عَلِيّاً إمَاماً. أللّهُمَّ اهْدِ لَهُ خِيَارَ خَلْقِكَ، وَجَنِّبْهُ شِرَارَ خَلْقِكَ.
و چون ميان ركن يمانی و حجر الاسود برسد بگويد:
رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنةً، وَفِي الآخِرَةِ حَسَنَةً، وَقِنَا عَذَابَ النَّارَ.
و چون در شوط هفتم به مستجار رسد ـ و آن پشت كعبه است ـ نزديك به ركن يمانی برابر در خانه بايستد، و دست‌ها را بگشايد رو به خانه، و روی خود و شكم خود را برساند به كعبه و بگويد:
اللَّهُمَّ البَيْتُ بَيْتُكَ، وَالعَبْدُ عَبْدُكَ، وَهَذَا مَقَامُ الْعَائِذِ بِكَ مِنَ النَّارِ. اَللّهُمَّ مِنْ قِبَلِكَ الرَّوْحُ وَالْفَرَجُ وَالْعَافِيَةُ. اَللّهُمَّ إنَّ عَمَلي ضَعِيفٌ فَضاعِفْهُ لِي، وَاغْفِرْ لِي مَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنَّي وَخَفِيَ عَلَی خَلْقِكَ، أسْتَجِيْرُ بِاللهِ مِنَ النَّارِ.
و بگويد:
اَللّهُمَّ إنَّ عِنْدِي أفْوَاجاً مِنْ ذُنُوبٍ، وَأفْوَاجاً مِنْ خَطَايَا، وَعِنْدَكَ أفْواجٌ مِنْ رَحْمَةٍ، و أفْواجٌ مِنْ مَغْفِرَةٍ، يَا مَنِ اسْتَجَابَ لِأبْغَضِ خَلْقِهِ إذْ قَالَ أنْظِرْنِي إلی يَوْمِ يُبْعَثُونَ اِسْتَجِبْ لي.
پس حاجت خود را بطلبد، و دعا بسيار كند و اقرار به گناهان خود کند هرچه داند مفصلاً، و هرچه را بخاطر نداشته باشد مجملاً اقرار نمايد، و طلب آمرزش نمايد كه البته آمرزيده می‌شود، انشاء الله تعالی.
پس چون به حجر الاسود رسد بگويد:
اَللّهُمَّ قَنِّعْني بِمَا رَزَقْتَنِي، وَبَارِكْ لِي فِيما آتَيْتَنِي.
و می‌بايد كمال ملاحظه را بكند در هر مرتبه كه می‌رود حجر را ببوسد، و اگر نتواند ببوسد، استلام كند، و اگر استلام، باعث زحمت باشد از دور اشاره كند، و هم چنين مستحب است استلام ساير اركان، و هم چنين مستحب است كه خود را به مستجار بمالد، و آنجا را نشان كند، و چون اين اعمال را بجا آورد باز بجای خود رود، و از آنجا به طواف ادامه دهد، تا زياده و كم، در طواف حاصل نشود.
