موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

▲امـــوات

 

▲احکـام امـوات (مسئله 515 تا 523)

 

مسأله 515ـ مستحبّ است بعد از مرگ دهان میّت را روى هم بگذارند که باز نماند، چشمها و چانه میّت را ببندند، دست و پاى او را صاف کرده و پارچه اى روى او بیندازند، براى تشییع جنازه او مؤمنین را خبر کنند، تا وقتى از محل مردن حرکت نداده اند رو به قبله باشد و در دفن او عجله نمایند، ولى اگر یقین به مرگ او ندارند، باید صبر کنند تا کاملاً معلوم شود.

 

مسأله 516ـ اگر میّت زن حامله باشد و هنوز بچّه در شکم او زنده است و یا احتمال زنده بودن او را بدهند، باید پهلوى چپ او را بشکافند و طفل را بیرون آورند، سپس پهلو را بدوزند و چنانچه دسترسى به اهل اطّلاع بوده باشد این کار را زیر نظر آنها انجام دهند.

 

مسأله 517ـ غسل و کفن و نماز و دفن میّت مسلمان واجب کفائى است یعنى، اگر بعضى انجام دهند، از دیگران ساقط مى شود چنانچه هیچ کس انجام ندهد، همه معصیت کرده اند و در این مسأله تفاوتى میان فرقه هاى مختلف مسلمانان نیست.

 

مسأله 518ـ هرگاه کسى مشغول وظایف بالا شود بر دیگران واجب نیست اقدام نمایند، امّا اگر عمل خود را نیمه کاره بگذارد باید دیگران تمام کنند و هرگاه شک کند کسى اقدام به کارهاى میّت کرده است یا نه، باید خودش اقدام کند.

 

مسأله 519ـ هرگاه کسى اقدام به غسل یا کفن و نماز و دفن میّت کرده و ندانیم صحیح به جا آورده یا باطل، باید بگوییم صحیح بوده، امّا اگر یقین داریم باطل انجام داده است باید دوباره انجام دهیم.

 

مسأله 520ـ براى غسل و کفن و نماز و دفن میّت باید از ولىّ او اجازه بگیرند، شوهر نسبت به زن خود از همه اَوْلى است، سپس کسانى که از میّت ارث مى برند به ترتیبى که در ارث بیان شده ولایت بر میّت دارند و چنانچه در یک طبقه وارث مرد و زن باشند، احتیاط این است از هر دو اجازه بگیرند.

 

مسأله 521ـ اگر کسى بگوید من وصى یا ولىّ میّت هستم، یا ولىّ میّت به من اجازه داده که اعمال او را انجام دهم و بدن میّت در اختیار اوست، انجام کارهاى میّت باید با اجازه او باشد.

 

مسأله 522ـ هرگاه میّت براى کارهاى خود شخص دیگرى غیر از ولى را معیّن کند، مثلاً وصیّت کند فلان شخص بر من نماز بخواند، واجب است به آن عمل شود و احتیاط مستحب آن است که از ولى هم اجازه بگیرد، امّا کسى که میّت، او را براى انجام این کارها معیّن کرده واجب نیست این وصیّت را قبول کند، اگرچه قبول بهتر است و اگر قبول کرد باید به آن عمل کند.

 

مسأله 523ـ هرگاه بداند ولى راضى است، امّا صریحاً با زبان اجازه نداده است، همین اندازه که اجازه او از ظاهر حال نمایان باشد کافى است.