موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

زيادى در طواف

زیادى بر شوطهاى طواف پنج صورت دارد:

 

اوّل: آن كه طواف كننده مقدار زیادى را به قصد این كه جزء باشد براى طوافى كه مشغول آن است یا براى طواف دیگرى، به جا نیاورده باشد، كه در این صورت طوافش به این زیادى باطل نمى شود.

 

دوم: آن كه در ابتداى شروع طواف یا در اثناى آن قصد كند آوردن زیادى را، به این كه زیادى جزء همین طوافش بـاشد، كه در این صورت طوافش باطل است و باید دوباره آن را به جا آورد.

 

سوم: آن كه پس از فارغ شدن از طواف، زیادى را به قصد این كه جزء آن طواف باشد به جا آورد، كه در این صورت نیز باید طوافش را اعاده نماید.

 

چهارم: آن كه قصد كند زیادى را جزء براى طواف دیگر انجام دهد، و آن زیادى را ادامه دهد و یك طواف كامل به جا آورد، كه در این صورت زیادى در طواف اوّل محقّق نشده، چون قصد آن را نكرده است، ولى چون دو طواف واجب را پشت سرهم، بدون فاصله انداختن به نماز طواف، انجام داده است ـ كه قران بین دو طواف مى نامند ـ طواف اوّل بنابر احتیاط و طواف دوم بنابر اقوى باطل مى شود.

 

پنجم: آن كه قصد كند زیادى را جزء براى طواف دیگر انجام دهد، ولى طواف دوم را اتفاقاً به آخر نرساند، یا اصلا زیادى را انجام ندهد، كه در این صورت نه زیادى محقّق شده است و نه قران، ولى اگر مكلّف در ابتداى طوافش و یا در اثناى آن قصد قران نموده باشد و عالم به حرمت آن باشد، بنابر احتیاط طوافش باطل است.

 

مسأله ۳۱۱ ـ هرگاه سهواً در طواف زیاد كند، چنانچه زیادى كمتر از یك شوط باشد، باید آن را قطع كند و طوافش صحیح است، و چنانچه یك شوط یا بیشتر باشد، احتیاط واجب آن است كه آن را به قصد قربت مطلقه ـ قصد امتثال امر شارع چه وجوبى باشد یا استحبابى ـ ادامه داده تا به یك طواف كامل برساند، سپس دو ركعت نماز پشت مقام ابراهیم((علیه السلام)) پیش از سعى و دو ركعت هم پس از سعى به جا آورد، اگرچه اقوى آن است كه دو ركعت پیش از سعى كفایت مى كند.