موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
احكام شكار كردن با اسلحه
مسأله ۲۶۶۵ ـ اگر حیوان حلال گوشت وحشى را با اسلحه شكار كنند و بمیرد ، با پنج شرط حلال و بدنش پاك است:
(اوّل): اسلحه شكار مثل كارد و شمشیر برنده باشد ، یا مثل نیزه و تیر تیز باشد ، و اگر به وسیله دام یا چوب و سنگ و مانند اینها حیوانى را شكار كنند ، پاك نمى شود و خوردن آن هم حرام است ، و اگر حیوانى را با تفنگ شكار كنند ، چنانچه گلوله آن تیز باشد كه در بدن حیوان فرو رود و آن را پاره كند ، پاك و حلال است ، و اگر گلوله تیز نباشد بلكه با فشار در بدن حیوان فرو رود و حیوان را بكشد ، یا به واسطه حرارتش بدن حیوان را بسوزاند و در أثر سوزاندن حیوان بمیرد ، پاك و حلال بودنش محلّ اشكال است.
(دوم): كسى كه شكار مى كند باید مسلمان باشد ، یا بچّه مسلمان باشد كه خوب و بدرا بفهمد ، پس اگر كفّار و نواصب و خوارج و غلاتى كه محكوم به كفرند ـ مانند قائلین به ألوهیت أمیر المؤمنین(علیه السلام) ـ حیوانى را شكار نمایند ، آن شكار حلال نیست.
(سوم): اسلحه را براى شكار حیوان بكار برد ، و اگر مثلا جایى را نشان كند و اتّفاقاً حیوانى را بكشد ، آن حیوان پاك نیست و خوردن آن هم حرام است.
(چهارم): وقت به كار بردن اسلحه نام خدا را ببرد ، و چنانچه عمداً نام خدارا نبرد شكار حلال نمى شود ، ولى اگر فراموش كند اشكال ندارد.
(پنجم): وقتى به حیوان برسد كه مرده باشد ، یا اگر زنده است به اندازه سربریدن آن وقت نباشد ، و چنانچه به اندازه سربریدن وقت باشد و سر حیوان را نبرد تا بمیرد ، حرام است.
مسأله ۲۶۶۶ ـ اگر دو نفر حیوانى را شكار كنند و یكى از آنان قصد كند و دیگرى قصد نكند ، یا یكى مسلمان و دیگرى كافر باشد ، یا یكى از آن دو نام خدارا ببرد و دیگرى عمداً نام خدارا نبرد ، آن حیوان حلال نیست.
مسأله ۲۶۶۷ ـ اگر بعد از آن كه حیوانى را تیر زدند ـ مثلا ـ در آب بیفتد ، و انسان بداند كه حیوان به واسطه تیر و افتادن در آب جان داده ، حلال نیست ، بلكه اگر نداند كه جان دادن آن فقط به واسطه تیر بوده حلال نمى باشد.
مسأله ۲۶۶۸ ـ اگر با سگ یا اسلحه غصبى حیوان را شكار كند ، شكار حلال است و مال خود او مى شود ، ولى گذشته از این كه گناه كرده ، باید اجرت اسلحه یا سگ را به صاحبش بدهد.
مسأله ۲۶۶۹ ـ اگر با شمشیر یا چیز دیگرى كه شكار با آن صحیح است با شرطهایى كه در مسأله «۲۶۶۵» ذكر شد حیوانى را دو قسمت كنند ، و سر و گردن در یك قسمت بماند و انسان وقتى برسد كه حیوان جان داده باشد ، هر دو قسمت حلال است ، و همچنین است اگر حیوان زنده باشد ولى به اندازه سربریدن وقت نباشد ، أمّا اگر به اندازه سربریدن وقت باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند ، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام ، و قسمتى كه سر و گردن دارد ، اگر سر آن را به دستورى كه در شرع معین شده ببرند حلال ، وگرنه حرام مى باشد.
مسأله ۲۶۷۰ ـ اگر با چوب یا سنگ یا چیز دیگرى كه شكار با آن صحیح نیست حیوانى را دو قسمت كنند ، قسمتى كه سر و گردن ندارد حرام است ، و قسمتى كه سر و گردن دارد ، اگر زنده باشد و ممكن باشد كه مقدارى زنده بماند و سر آن را به دستورى كه در شرع معین شده ببرند حلال ، وگرنه آن قسمت هم حرام مى باشد.
مسأله ۲۶۷۱ ـ اگر حیوانى را شكار كنند یا سر ببرند و بچّه زنده اى از آن بیرون آید ، چنانچه آن بچّه را به دستورى كه در شرع معین شده سر ببرند حلال ، وگرنه حرام مى باشد.
مسأله ۲۶۷۲ ـ اگر حیوانى را شكار كنند یا سر ببرند و بچّه مرده اى از شكمش بیرون آورند ، چنانچه خلقت آن بچّه كامل باشد و مو یا پشم در بدنش روییده باشد و به واسطه شكار یا سر بریدن مادرش مرده باشد و بیرون آوردن بچّه از شكم مادر بیشتر از اندازه متعارف تأخیر نداشته باشد ، پاك و حلال است.
