موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی

 

مسائل متفرّقه زكات فطره

مسأله ۲۰۴۱ ـ انسان باید زكات فطره را به قصد قربت ـ چنانكه در وضو گذشت ـ و با اخلاص بدهد ، و موقعى كه آن را مى دهد نیت دادن فطره نماید.

 

مسأله ۲۰۴۲ ـ اگر پیش از ماه رمضان فطره را بدهد صحیح نیست ، ولى بعد از داخل شدن ماه رمضان مى تواند بدهد ، و احتیاط آن است كه در ماه رمضان هم ندهد ، و مى تواند پیش از ماه رمضان به فقیر قرض بدهد ، و بعد از آن كه فطره بر او واجب شد ، طلب خود را بابت فطره حساب كند.

 

مسأله ۲۰۴۳ ـ گندم یا چیز دیگرى را كه براى فطره مى دهد ، باید با جنس دیگر یا خاك مخلوط نباشد ، و چنانچه مخلوط باشد ، اگر خالص آن به یك صاع ـ كه تقریباً سه كیلوگرم است ـ برسد و جدا كردن آن زحمت و خرج نداشته باشد ، یا آنچه مخلوط شده به قدرى كم باشد كه عرف مردم آن را گندم خالص بدانند ، اشكال ندارد.

 

مسأله ۲۰۴۴ ـ اگر فطره را از جنس معیوب بدهد ، بنابر احتیاطواجب كافى نیست.

 

مسأله ۲۰۴۵ ـ كسى كه فطره چند نفر را مى دهد ، لازم نیست همه را از یك جنس بدهد ، مثلا اگر فطره بعضى را گندم و فطره بعضى دیگر را جو بدهد ، كافیست.

 

مسأله ۲۰۴۶ ـ كسى كه نماز عید فطر مى خواند ، بنابر احتیاط واجب فطره را پیش از نماز عید بدهد ، ولى اگر نماز عید نمى خواند ، مى تواند دادن فطره را تا ظهر تأخیر بیندازد.

 

مسأله ۲۰۴۷ ـ اگر به نیت فطره مقدارى از مال خود را كنار بگذارد و تا ظهر روز عید به مستحق ندهد ، هر وقت آن را مى دهد ، نیت فطره نماید.

 

مسأله ۲۰۴۸ ـ اگر موقعى كه دادن زكات فطره واجب است ، فطره را ندهد و كنار هم نگذارد ، بعد ـ بنابر احتیاط واجب ـ به نیت آنچه شارع مقدّس از او خواسته فطره را بدهد.

 

مسأله ۲۰۴۹ ـ اگر فطره را كنار بگذارد ، نمى تواند آن را براى خودش بردارد و مالى دیگر را براى فطره بگذارد.

 

مسأله ۲۰۵۰ ـ اگر انسان مالى داشته باشد كه قیمتش از فطره بیشتر است ، چنانچه فطره را ندهد و نیت كند كه مقدارى از آن مال براى فطره باشد كه مشترك باشد بین خودش و فطره اشكال دارد ، ولى اگر بخواهد همه آن را به فقیر بدهد اشكال ندارد.

 

مسأله ۲۰۵۱ ـ اگر مالى را كه براى فطره كنار گذاشته از بین برود ، چنانچه دسترسى به فقیر داشته و دادن فطره را تأخیر انداخته ، باید عوض آن را بدهد ، و اگر دسترسى به فقیر نداشته و در حفظ آن كوتاهى نكرده ضامن نیست.

 

مسأله ۲۰۵۲ ـ اگر در محلّ خودش مستحق پیدا شود ، احتیاط واجب آن است كه فطره را به جاى دیگر نبرد ، و اگر به جاى دیگر ببرد و تلف شود ، باید عوض آن را بدهد.