موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
شرايط لباس نمازگزار
مسأله ۸۰۴ ـ لباس نمازگزار شش شرط دارد:
(اوّل) آن كه پاك باشد.
(دوم) آن كه مباح باشد.
(سوم) آن كه از اجزاء مردار نباشد.
(چهارم) آن كه از حیوان حرام گوشت نباشد.
(پنجم و ششم) آن كه اگر نمازگزار مرد است لباس او ابریشم خالص و طلاباف نباشد ، و تفصیل اینها در مسائل آینده خواهد آمد.
«شرط اوّل»
مسأله ۸۰۵ ـ لباس نمازگزار باید پاك باشد ، و اگر كسى در حال اختیار با بدن یا لباس نجس نماز بخواند ، نمازش باطل است.
مسأله ۸۰۶ ـ كسى كه از روى تقصیر نمى داند با بدن یا لباس نجس نماز باطل است ، اگر با بدن یا لباس نجس نماز بخواند ، نمازش باطل است.
مسأله ۸۰۷ ـ اگر به واسطه ندانستن مسأله ، نجس بودن چیز نجسى را نداند ـ مثل آن كه نداند عرق كافر غیر كتابى نجس است ـ و با آن نماز بخواند ، در صورتى كه جاهل مقصّر باشد ، نمازش باطل است.
مسأله ۸۰۸ ـ اگر نداند كه بدن یا لباسش نجس است و بعد از نماز بفهمد نجس بوده ، نمازش صحیح است ، و بنابر احتیاط مستحبّ اگر در وقت بفهمد اعاده كند.
مسأله ۸۰۹ ـ اگر فراموش كند كه بدن یا لباسش نجس است و در بین نماز یا بعد از آن یادش بیاید ، نماز را دوباره بخواند ، و اگر وقت گذشته قضا نماید.
مسأله ۸۱۰ ـ كسى كه در وسعت وقت مشغول نماز است ، اگر در بین نماز بدن یا لباسش نجس شود ، و پیش از آن كه چیزى از نماز را با نجاست بخواند ملتفت شود كه نجس شده ، یا بفهمد بدن یا لباس او نجس است و شكّ كند كه همان وقت نجس شده یا از پیش نجس بوده ، در صورتى كه آب كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس یا بیرون آوردن آن ، نماز را بهم نمى زند باید در بین نماز بدن یا لباس را آب بكشد یا لباس را عوض نماید ، یا اگر چیز دیگرى عورت او را پوشانده لباس را بیرون آورد ، ولى چنانچه طورى باشد كه اگر بدن یا لباس را آب بكشد یا لباس را عوض كند یا بیرون آورد نماز بهم مى خورد ، یا اگر لباس را بیرون آورد عورتش برهنه مى ماند ، نمازش باطل بوده ، و باید دوباره با بدن و لباس پاك نماز بخواند.
مسأله ۸۱۱ ـ كسى كه در تنگى وقت مشغول نماز است ، اگر در بین نماز لباس او نجس شود ، و پیش از آن كه چیزى از نماز را با نجاست بخواند بفهمد كه نجس شده ، یا بفهمد كه لباس او نجس است و شكّ كند كه همان وقت نجس شده یا از پیش نجس بوده ، در صورتى كه آب كشیدن یا عوض كردن یا بیرون آوردن لباس مقدور است و نماز را بهم نمى زند ، باید لباس را آب بكشد ، یا عوض كند ، یا اگر چیز دیگرى عورت او را پوشانده لباس را بیرون آورد و نماز را تمام كند ، امّا اگر چیز دیگرى عورت او را نپوشانده و لباس را هم نمى تواند آب بكشد یا عوض كند ، احتیاط واجب آن است كه با همان لباس نجس نماز را تمام كند.
مسأله ۸۱۲ ـ كسى كه در تنگى وقت مشغول نماز است ، اگر در بین نماز بدن او نجس شود ، و پیش از آن كه چیزى از نماز را با نجاست بخواند ملتفت شود كه نجس شده ، یا بفهمد بدن او نجس است و شكّ كند كه همان وقت نجس شده یا از پیش نجس بوده ، در صورتى كه آب كشیدن بدن نماز را بهم نمى زند ، بدن را آب بكشد ، و اگر نماز را بهم مى زند ، باید با همان حال نماز را تمام كند و نماز او صحیح است.
مسأله ۸۱۳ ـ كسى كه در پاك بودن بدن یا لباس خود شكّ دارد و یقین یا آنچه در حكم یقین است بر نجاست سابقه آن ندارد ، چنانچه نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد كه بدن یا لباسش نجس بوده ، نماز او صحیح است.
مسأله ۸۱۴ ـ اگر لباس را آب بكشد و یقین یا آنچه در حكم یقین است بر پاكى آن پیدا شود و با آن نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد پاك نشده ، نمازش صحیح است.
مسأله ۸۱۵ ـ اگر خونى در بدن یا لباس خود ببیند و یقین كند كه از خونهاى نجس نیست ، مثلا یقین كند كه خون پشه است ، چنانچه بعد از نماز بفهمد از خونهایى بوده كه نمى شود با آن نماز خواند ، نمازش صحیح است.
مسأله ۸۱۶ ـ اگر یقین كند خونى كه در بدن یا لباس اوست ، خون نجسى است كه نماز با آن صحیح است ، مثلا یقین كند خون زخم و دمل است ، چنانچه بعد از نماز بفهمد خونى بوده كه نماز با آن باطل است ، نمازش صحیح است.
مسأله ۸۱۷ ـ اگر نجس بودن چیزى را فراموش كند و بدن یا لباسش با رطوبت به آن برسد ، و در حال فراموشى نماز بخواند و بعد از نماز یادش بیاید نمازش صحیح است ، ولى اگر بدنش با رطوبت به چیزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد و بدون این كه خود را آب بكشد غسل كند و نماز بخواند ، غسل و نمازش باطل است ، مگر این كه طورى باشد كه به غسل نمودن ، بدن هم پاك شود ـ مثل این كه با آب معتصم غسل كند ، یعنى آبى كه به ملاقات با نجس نجس نشود ، مانند آب كرّ و جارى ـ و نیز اگر جایى از اعضاى وضو با رطوبت به چیزى كه نجس بودن آن را فراموش كرده برسد ، و پیش از آن كه آن جا را آب بكشد وضو بگیرد و نماز بخواند ، وضو و نمازش باطل مى باشد ، مگر این كه طورى باشد كه به وضو گرفتن ، اعضاى وضو نیز پاك شود ، مثل این كه با آب معتصم وضو بگیرد.
مسأله ۸۱۸ ـ كسى كه یك لباس دارد ، اگر بدن و لباسش نجس شود و به اندازه آب كشیدن یكى از آنها آب داشته باشد ، بنابر احتیاط باید بدن را آب كشیده و با لباس نجس نماز بخواند ، مگر این كه نجاست بدن كمتر از نجاست لباس باشد ، یا نجاست بدن یك مرتبه شستن و نجاست لباس دو مرتبه شستن لازم داشته باشد ، كه در این دو صورت لازم است تطهیر لباس را مقدّم بدارد.
مسأله ۸۱۹ ـ كسى كه غیر از لباس نجس لباس دیگرى ندارد ، باید با لباس نجس نماز بخواند و نمازش صحیح است.
مسأله ۸۲۰ ـ كسى كه دو لباس دارد ، اگر بداند یكى از آنها نجس است و نداند كدامیك آنها است ، چنانچه وقت دارد باید با هر دو لباس نماز بخواند ، مثلا اگر مى خواهد نماز ظهر و عصر بخواند ، باید با هر كدام یك نماز ظهر و یك نماز عصر بخواند ، ولى اگر وقت تنگ است با یكى از آن دو نماز بخواند ، و بعد از وقت با لباس دیگر یا لباس پاك نماز را به جا آورد.
«شرط دوم»
مسأله ۸۲۱ ـ لباس نمازگزار كه به آن ستر عورت مى شود باید مباح باشد ، و كسى كه مى داند پوشیدن لباس غصبى حرام است ، یا این كه در یاد گرفتن حرمت پوشیدن لباس غصبى كوتاهى كرده ، اگر عمداً به آن عورت خود را بپوشاند و نماز بخواند، نمازش باطل است، ولى چیزهایى كه به تنهایى عورت را نمى پوشاند و همچنین چیزهایى كه فعلا نمازگزار آنها را نپوشیده ، مانند دستمال بزرگ ، یا لنگى كه در جیب گذاشته شده ـ اگر چه بشود عورت را با آنها پوشانید ـ پوشانید، در صورتی که به حرکات نماز گزار حرکت نکند، غصبی بودن آنها موجب بطلان نماز نمی شود، هر چند احتیاط در ترک است، ولی اگر به حرکات نمازگزار حرکت کند نماز با آن محل اشکال است. وهمچنین است چیزهایی که نمازگزار آنها را پوشیده ولی به آنها ستر عورت نکرده است.
مسأله ۸۲۲ ـ كسى كه مى داند پوشیدن لباس غصبى حرام است ، ولى نمى داند ستر عورت با آن نماز را باطل مى كند ، اگر عمداً با آن در حال نماز عورت خود را بپوشاند ، نمازش باطل است.
مسأله ۸۲۳ ـ اگر نداند كه لباس او غصبى است و با آن ستر عورت كند و نماز بخواند ، نمازش صحیح است ، و همچنین در صورتى كه فراموش كند و خود غاصب نباشد ، و امّا اگر غاصب فراموش كند كه غصب كرده و با لباس غصبى ستر عورت كند و نماز بخواند ، در صورتى كه از غصب توبه نكرده باشد نماز او باطل است ، و اگر توبه كرده باشد بطلان نماز محلّ اشكال است.
مسأله ۸۲۴ ـ اگر نداند یا فراموش كند كه لباس او غصبى است و در بین نماز بفهمد ، چنانچه چیز دیگرى عورت او را پوشانده است و مى تواند فوراً یا بدون این كه موالات ـ یعنى پى درپى بودن نماز ـ بهم بخورد لباس غصبى را بیرون آورد ، باید آن را بیرون آورد ، و اگر چیز دیگرى عورت او را نپوشانده ، یا نمى تواند لباس غصبى را فوراً بیرون آورد ، یا اگر بیرون آورد پى درپى بودن نماز بهم مى خورد ، در صورتى كه به مقدار یك ركعت هم وقت داشته باشد باید نماز را بشكند ، و با لباس غیر غصبى نماز بخواند ، و اگر به این مقدار هم وقت ندارد ، باید در حال نماز لباس را بیرون آورد و به دستور نماز برهنگان ـ كه در مسأله«۸۰۳» گذشت ـ نماز را تمام نماید.
مسأله ۸۲۵ ـ اگر كسى براى حفظ جانش با لباس غصبى هر چند ساتر عورت باشد ، نماز بخواند ، یا مثلا براى این كه دزد لباس غصبى را نبرد با آن نماز بخواند ، نمازش صحیح است.
مسأله ۸۲۶ ـ اگر با عین پولى كه خمس آن را نداده لباس بخرد ، حكم نماز خواندن در آن لباس حكم نماز خواندن در لباس غصبى است.
«شرط سوم»
مسأله ۸۲۷ ـ لباس نمازگزار باید از اجزاء حیوان مرده اى كه خون جهنده دارد ـ یعنى اگر رگش را ببُرند خون از آن جستن مى كند ـ نباشد ، بلكه اگر از حیوان مرده اى كه مانند ماهى و مار خون جهنده ندارد لباس تهیه كند ، بنابر احتیاط واجب با آن نماز نخواند.
مسأله ۸۲۸ ـ هرگاه چیزى از مردار ـ مانند گوشت و پوست آن كه روح داشته ـ همراه نمازگزار باشد ، اگر چه لباس او نباشد ، بنابر احتیاط نمازش باطل است.
مسأله ۸۲۹ ـ اگر چیزى از مردار حلال گوشت ـ مانند مو و پشم كه روح ندارد ـ همراه نمازگزار باشد ، یا با لباسى كه از آنها تهیه كرده اند نماز بخواند ، نمازش صحیح است.
«شرط چهارم»
مسأله ۸۳۰ ـ لباس نمازگزار باید از اجزاء حیوان حرام گوشت نباشد ، و اگر مویى از آن هم بر بدن یا لباس نمازگزار باشد ، نماز او باطل است.
مسأله ۸۳۱ ـ اگر آب دهان یا بینى یا رطوبت دیگرى از حیوان حرام گوشت ـ مانند گربه ـ بر بدن یا لباس نمازگزار باشد ، چنانچه تر باشد نماز باطل است ، و اگر خشك شده و عین آن بر طرف شده باشد ، نماز صحیح است.
مسأله ۸۳۲ ـ اگر مو و عرق و آب دهان یا بینى كسى بر بدن یا لباس نمازگزار باشد ، اشكال ندارد ، و همچنین است اگر مروارید و موم و عسل همراه او باشد.
مسأله ۸۳۳ ـ اگر شكّ داشته باشد كه لباس از حیوان حلال گوشت است یا حرام گوشت ـ چه در مملكت اسلامى تهیه شده باشد ، چه در غیر آن ـ نماز خواندن با آن جایز است.
مسأله ۸۳۴ ـ نماز خواندن با صدف و آنچه از آن ساخته مى شود ، مانند تكمه صدفى جایز است.
مسأله ۸۳۵ ـ پوشیدن خز خالص در نماز اشكال ندارد ، و احتیاط واجب آن است كه با پوست سنجاب نماز نخواند.
مسأله ۸۳۶ ـ اگر با لباسى كه نمى داند یا فراموش كرده كه از حیوان حرام گوشت است نماز بخواند ، اعاده بر او لازم نیست ، هر چند احتیاط مستحبّ آن است كه اعاده نماید ، و همچنین در صورتى كه جاهل قاصر به حكم باشد.
«شرط پنجم»
مسأله ۸۳۷ ـ پوشیدن لباس طلا باف براى مرد حرام ، و نماز با آن باطل است ، ولى براى زن در نماز و غیر نماز اشكال ندارد.
مسأله ۸۳۸ ـ پوشیدن طلا ، مثل آویختن زنجیر طلا به گردن و بستن ساعت مچى طلا به دست و عینك طلا گذاشتن و انگشتر طلا به دست كردن و مانند اینها بر مرد حرام ، و نماز خواندن با آنها باطل است ، ولى براى زن در نماز و غیر نماز اشكال ندارد.
مسأله ۸۳۹ ـ اگر مردى نداند یا فراموش كند كه مثلا انگشتر یا لباس او از طلا است ، یا شكّ داشته باشد و با آن نماز بخواند ، نمازش صحیح است.
«شرط ششم»
مسأله ۸۴۰ ـ لباس مرد نمازگزار باید ابریشم خالص نباشد ، و همچنین است بنابر احتیاط واجب مثل عرقچین و بند شلوار ، و در غیر نماز هم پوشیدن لباسى كه ابریشم خالص باشد براى مردان حرام است.
مسأله ۸۴۱ ـ اگر تمام آستر لباس یا مقدارى از آن ابریشم خالص باشد ، پوشیدن آن بر مرد حرام ، و نماز در آن باطل است.
مسأله ۸۴۲ ـ لباسى را كه نمى داند از ابریشم خالص است یا چیز دیگر ، پوشیدن آن جایز و نماز خواندن در آن اشكال ندارد.
مسأله ۸۴۳ ـ دستمال ابریشمى و مانند آن ، اگر در جیب مرد باشد اشكال ندارد ، و نماز را باطل نمى كند.
مسأله ۸۴۴ ـ پوشیدن لباس ابریشمى براى زن در نماز و غیر نماز اشكال ندارد.
مسأله ۸۴۵ ـ پوشیدن لباس غصبى و ابریشمى خالص و طلا باف در حال ناچارى مانعى ندارد ، و نیز كسى كه ناچار است لباس بپوشد و لباس دیگرى تا آخر وقت غیر از اینها ندارد ، مى تواند با این لباسها نماز بخواند.
مسأله ۸۴۶ ـ اگر غیر از لباس غصبى و لباسى كه از اجزاء مردار تهیه شده ، لباس دیگرى تا آخر وقت ندارد ، و ناچار نیست لباس بپوشد ، باید به دستورى كه براى برهنگان در مسأله «۸۰۳» ذكر شد ، نماز بخواند.
مسأله ۸۴۷ ـ اگر غیر از لباسى كه از اجزاء حیوان حرام گوشت تهیه شده لباس دیگرى تا آخر وقت ندارد ، چنانچه در پوشیدن لباس ناچار باشد ، مى تواند با همان لباس نماز بخواند ، و اگر ناچار نباشد باید به دستورى كه براى برهنگان ذكر شد نماز را به جا آورد.
مسأله ۸۴۸ ـ اگر مرد غیر از لباس ابریشمى خالص یا طلا باف لباس دیگرى تا آخر وقت نداشته باشد ، چنانچه در پوشیدن لباس ناچار نباشد ، باید به دستورى كه براى برهنگان ذكر شد ، نماز بخواند.
مسأله ۸۴۹ ـ اگر چیزى ندارد كه در نماز عورت خود را با آن بپوشاند ، واجب است اگر چه به كرایه یا خریدارى باشد تهیه نماید ، ولى اگر تهیه آن به قدرى پول لازم دارد كه نسبت به دارایى او زیاد است ، یا طورى است كه اگر پول را به مصرف لباس برساند به حال او ضرر دارد ، تهیه آن لازم نیست ، و مى تواند به دستورى كه براى برهنگان ذكر شد نماز بخواند ، یا تحمّل ضرر كند و با ساتر نماز بخواند.
مسأله ۸۵۰ ـ كسى كه لباس ندارد ، اگر دیگرى لباس به او ببخشد یا عاریه دهد ، چنانچه قبول كردن آن براى او حرجى نباشد باید قبول كند ، بلكه اگر عاریه كردن یا طلب بخشش براى او حرجى نیست ، باید از كسى كه لباس دارد طلب بخشش یا عاریه نماید.
مسأله ۸۵۱ ـ پوشیدن لباسى كه پارچه یا رنگ یا دوخت آن براى كسى كه مى خواهد آن را بپوشد معمول نیست ، در صورتى كه موجب هتك حرمت او ، یا موجب شهرت و انگشت نما شدنش بشود حرام است ، و اگر با آن در نماز ستر عورت كند بعید نیست كه حكمش حكم لباس غصبى باشد كه در مسأله «۸۲۱» گذشت.
مسأله ۸۵۲ ـ اگر مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه بپوشد ، در صورتى كه زىّ ـ پوشش ـ خود قرار دهد ، بنابر احتیاط حرام است ، و ستر عورت با آن در نماز بنابر احتیاط موجب بطلان است.
مسأله ۸۵۳ ـ كسى كه باید خوابیده نماز بخواند ، اگر لحافش از اجزاء حیوان حرام گوشت باشد ، نماز در آن جایز نیست ، و همچنین اگر تشكش از اجزاء حیوان حرام گوشت باشد و به خود بپیچد ، و اگر نجس باشد یا ابریشم یا طلاباف و نمازگزار مرد باشد ، بنابر احتیاط واجب در آن نماز نخواند.
مواردى كه لازم نیست بدن و لباس نمازگزار پاك باشد
مسأله ۸۵۴ ـ در سه صورت كه تفصیل آنها خواهد آمد ، اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد ، نماز او صحیح است.
(اوّل) آن كه به واسطه زخم یا جراحت یا دملى كه در بدن اوست ، لباس یا بدنش به خون آلوده شده باشد.
(دوم) آن كه بدن یا لباس او به مقدار كمتر از درهم به خون آلوده باشد ، و اندازه درهم ـ از جهت عفو خونِ كمتر از آن در نماز ـ تقریباً به مقدار بند سرانگشت سبّابه (شهادت) مى باشد.
(سوم) آن كه ناچار باشد با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.
و در یك صورت اگر لباس نمازگزار نجس باشد ، نماز او صحیح است ، و آن صورت این است كه متنجّس از لباسهاى كوچك باشد مانند جوراب و عرقچین.
و احكام این چهار صورت به تفصیل در مسائل بعد مى آید.
مسأله ۸۵۵ ـ اگر در بدن یا لباس نمازگزار خون زخم یا جراحت یا دمل باشد ، چنانچه طورى است كه آب كشیدن بدن یا لباس یا عوض كردن لباس براى نوع مردم مشقّت داشته باشد ، تا وقتى كه زخم یا جراحت یا دمل خوب نشده است ، مى تواند با آن خون نماز بخواند ، و همچنین است اگر چركى كه با خون بیرون آمده یا دوایى كه روى زخم گذاشته اند و نجس شده در بدن یا لباس او باشد.
مسأله ۸۵۶ ـ اگر خون بریدگى و زخمى كه بزودى خوب مى شود و شستن آن براى نوع مردم آسان است در بدن یا لباس نمازگزار باشد و كمتر از درهم نباشد و با آن نماز بخواند ، نماز او باطل است.
مسأله ۸۵۷ ـ اگر جایى از بدن یا لباس كه با زخم فاصله دارد به رطوبت زخم نجس شود ، جایز نیست با آن نماز بخواند ، ولى اگر مقدارى از بدن یا لباس كه معمولا به رطوبت زخم آلوده مى شود ، به رطوبت آن نجس شود ، نماز خواندن با آن مانعى ندارد.
مسأله ۸۵۸ ـ اگر از بواسیرى كه دانه هاى آن بیرون نباشد یا زخمى كه توى دهان و بینى و مانند اینها است خونى به بدن یا لباس برسد ، ظاهر این است كه مى تواند با آن نماز بخواند ، و امّا خون بواسیرى كه دانه هاى آن بیرون است بدون اشكال نماز خواندن با آن جایز است.
مسأله ۸۵۹ ـ كسى كه بدنش زخم است ، اگر در بدن یا لباس خود خونى ببیند كه به مقدار درهم یا بیشتر از آن است و نداند از زخم است یا خون دیگر ، جایز نیست با آن نماز بخواند.
مسأله ۸۶۰ ـ اگر چند زخم در بدن باشد و به طورى نزدیك هم باشند كه یك زخم حساب شود ، تا وقتى همه خوب نشده اند نماز خواندن با خون آنها اشكال ندارد ، ولى اگر به قدرى از هم دور باشند كه هر كدام یك زخم حساب شود ، هر كدام كه خوب شد باید براى نماز بدن و لباس را از خون آن در صورتى كه از یك درهم كمتر نباشد آب بكشد.
مسأله ۸۶۱ ـ اگر سر سوزنى خون حیض یا سگ یا خوك یا كافر غیر كتابى یا مردار یا حیوان حرام گوشت در بدن یا لباس نمازگزار باشد ، نماز او باطل است ، و بنابر احتیاط واجب خون نفاس و استحاضه نیز چنین است ، ولى خونهاى دیگر مثل خون بدن انسانى كه نجس العین نیست ، یا خون حیوان حلال گوشت ، اگر چه در چند جاى بدن و لباس باشد ، در صورتى كه روى هم كمتر از درهم باشد ، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله ۸۶۲ ـ خونى كه به لباس بى آستر بریزد و به پشت آن برسد ، یك خون حساب مى شود ، ولى اگر پشت آن جدا خونى شود ، باید هر كدام را یك خون جداگانه حساب كند ، پس اگر خونى كه پشت و روى لباس است روى هم از یك درهم كمتر باشد ، نماز با آن صحیح ، و اگر به مقدار درهم یا بیشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله ۸۶۳ ـ اگر خون روى لباسى كه آستر دارد بریزد و به آستر آن برسد ، یا به آستر بریزد و روى لباس خونى شود ، باید هر كدام را جدا حساب نمود ، پس اگر خون روى لباس و آستر كمتر از درهم باشد نماز با آن صحیح ، و اگر به مقدار درهم یا بیشتر باشد نماز با آن باطل است.
مسأله ۸۶۴ ـ اگر خون بدن یا لباس كمتر از درهم باشد و رطوبتى به آن برسد كه اطراف را آلوده كند ، نماز با آن باطل است ، اگر چه خون و رطوبتى كه به آن رسیده به اندازه درهم نباشد ، ولى اگر رطوبت فقط به خون برسد و اطراف را آلوده نكند ، نماز خواندن با آن اشكال ندارد.
مسأله ۸۶۵ ـ اگر بدن یا لباس خونى نشود ولى به واسطه رسیدن با رطوبت به خون نجس شود ، اگر چه مقدارى كه نجس شده كمتر از درهم باشد ، نمى شود با آن نماز خواند.
مسأله ۸۶۶ ـ اگر خونى كه در بدن یا لباس است كمتر از درهم باشد و نجاست دیگرى به آن برسد ـ مثلا یك قطره بول روى آن بریزد ـ در صورتى كه به بدن یا لباس برسد ، نماز خواندن با آن جایز نیست.
مسأله ۸۶۷ ـ اگر لباسهاى كوچك نمازگزار ، مثل عرقچین و جوراب كه نمى شود با آنها عورت را پوشانید نجس باشد ، چنانچه سایر موانع لباس نمازگزار در آن نباشد ـ مثل این كه از مردار یا نجس العین یا حیوان حرام گوشت باشد ـ نماز با آن صحیح است ، و نیز اگر با انگشترى نجس نماز بخواند اشكال ندارد.
مسأله ۸۶۸ ـ چیز نجس مانند دستمال و كلید و چاقوى نجس جایز است همراه نمازگزار باشد.
مسأله ۸۶۹ ـ اگر مى داند خونى كه در بدن یا لباس اوست كمتر از درهم است ، ولى احتمال مى دهد كه از خونهایى باشد كه مورد عفو نیست ، جایز است كه با آن خون نماز بخواند و شستن براى نماز لازم نیست.
مسأله ۸۷۰ ـ اگر خونى كه در لباس یا بدن است كمتر از درهم باشد ، و نداند كه از خونهایى است كه مورد عفو نیست و نماز بخواند و بعد معلوم شود كه از آنها بوده ، اعاده نماز لازم نیست ، و همچنین است اگر اعتقاد نماید كه كمتر از درهم است و نماز بخواند و بعد معلوم شود كه به مقدار درهم یا بیشتر بوده ، در این صورت نیز اعاده لازم نیست.
چیزهایى كه در لباس نمازگزار مستحبّ است
مسأله ۸۷۱ ـ چند چیز در لباس نمازگزار مستحبّ است ، و از آن جمله است: عمامه با تحت الحنك ، پوشیدن عبا و لباس سفید و پاكیزه ترین لباسها ، و استعمال بوى خوش ، و دست كردن انگشتر عقیق.
چیزهایى كه در لباس نمازگزار مكروه است
مسأله ۸۷۲ ـ چند چیز در لباس نمازگزار مكروه است ، و از آن جمله است: پوشیدن لباس سیاه و چرك و تنگ و لباس شرابخوار و لباس كسى كه از نجاست پرهیز نمى كند ، و نیز باز بودن تكمه هاى لباس ، و احتیاط واجب آن است كه در لباس و انگشترى كه نقش صورت دارد نماز نخواند.
