موضوع: کتب استفتائی
مسائل متفرّقه زناشويى
مسأله 2797: كسى كه به جهت نداشتن زن به حرام مى افتد، واجب است زن بگيرد.
مسأله 2798: اگر شوهر در عقد شرط كند زن باكره باشد و بعد از عقد معلوم شود باكره نبوده، مى تواند عقد را برهم بزند.
مسأله 2799: ماندن مرد و زن نامحرم، در مكان خلوتى كه كسى در آنجا نيست و ديگرى نيز نمى تواند وارد شود بنابر احتياط حرام است، چه به ذكر خدا مشغول باشند يا به صحبت ديگر، خواب باشند يا بيدار، ولى اگر طورى باشد كه ديگرى بتواند وارد شود يا بچّه اى كه خوب و بد را مى فهمد در آنجا باشد، اشكال ندارد.
مسأله 2800: اگر مرد، مهر زن را در عقد معيّن كند و قصدش اين باشد كه آن را ندهد، عقد صحيح است، ولى مهر را بايد بدهد.
مسأله 2801: مسلمانى كه منكِر خدا يا پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) شود، يا حكم ضرورى دين، يعنى حكمى كه همه مسلمانان آن را جزو دين مى دانند، مانند واجب بودن نماز و روزه را انكار كند، در صورتى كه بداند آن حكم، ضرورى دين است و منكر شدن آن، به انكار خدا يا پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم)برگردد، مُرتد مى شود.
مسأله 2802: اگر زن پيش از آنكه شوهر با او نزديكى كند مرتد شود، عقد او باطل مى گردد. و همچنين است اگر بعد از نزديكى مرتد شود و يائسه باشد، يعنى اگر سيّده است شصت سال وگرنه، پنجاه سال او تمام شده باشد، امّا اگر يائسه نباشد، بايد به دستورى كه در « احكام طلاق » گفته خواهد شد عدّه نگه دارد، پس اگر در بين عدّه، مسلمان شود عقد باقى و اگر تا آخر عدّه، مرتد بماند، عقد باطل است.
مسأله 2803: مردى كه مسلمان زاده است اگر مرتد شود، زنش بر او حرام مى شود و زن بايد به مقدارى كه در « احكام طلاق » گفته مى شود، عدّه وفات نگه دارد.
مسأله 2804: مردى كه از پدر و مادر غير مسلمان به دنيا آمده و مسلمان شده، اگر پيش از نزديكى با همسرش مرتد شود، عقد او باطل مى گردد و اگر بعد از نزديكى مرتد شود، چنانچه زن او در سن زنهايى باشد كه حيض مى بينند، بايد به مقدارى كه در « احكام طلاق » گفته مى شود، عدّه نگه دارد، پس اگر پيش از تمام شدن عدّه، شوهر او مسلمان شود، عقد باقى وگرنه باطل است.
مسأله 2805: اگر زن در عقد، با مرد شرط كند او را از شهرى بيرون نبرد و مرد نيز قبول كند، نبايد زن را از آن شهر بيرون ببرد، مگر با رضايت او.
مسأله 2806: اگر زن انسان، از شوهر ديگرش دخترى داشته باشد، انسان مى تواند آن دختر را براى پسر خود كه از آن نيست عقد كند و نيز اگر دخترى را براى پسر خود عقد كند، پدر مى تواند با مادر آن دختر ازدواج نمايد.
مسأله 2807: اگر زنى از زنا آبستن شود، جايز نيست بچّه را سقط كند.
مسأله 2808: اگر كسى با زنى كه شوهر ندارد و در عدّه كسى نيز نيست زنا كند، چنانچه بعد او را عقد كند و بچّه اى از آنان پيدا شود، در صورتى كه ندانند از نطفه حلال است يا حرام، آن بچّه حلال زاده است.
مسأله 2809: اگر مرد نداند زن در عده است و با او ازدواج كند، چنانچه زن نيز نداند و بچّه اى از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است و شرعاً فرزند هردو مى باشد، ولى اگر زن مى دانسته در عدّه است و ممكن باشد بچّه از شوهر باشد، شرعاً بچّه از اوست ولى در هردو صورت، عقد آنان باطل و به يكديگر حرام مى باشند.
مسأله 2810: اگر زن بگويد يائسه ام يا شوهر ندارم، حرف او قبول مى شود، مگر مورد اتهام باشد.
مسأله 2811: اگر بعد از آنكه انسان با زنى ازدواج كرد، كسى بگويد آن زن شوهر داشته و زن بگويد نداشته ام، چنانچه شرعاً ثابت نشود زن شوهر داشته، حرف زن قبول مى شود.
مسأله 2812: تا هفت سال از دختر تمام نشده، پدر نمى تواند او را از مادرش جدا كند. و پسر را پيش از تمام شدن دو سال، نبايد از مادر جدا كرد.
مسأله 2813: مستحب است در شوهر دادن دخترى كه بالغ است، يعنى به سنّ تكليف رسيده عجله كنند. حضرت امام صادق(عليه السلام) مى فرمايند: « يكى از سعادتهاى مرد آن است كه دخترش در خانه او حيض نبيند ».
مسأله 2814: اگر زن مهر خود را با شوهر صلح نمايد تا زن ديگرى نگيرد، واجب است زن مهر را نگيرد و شوهر نيز با زن ديگرى ازدواج نكند.
مسأله 2815: كسى كه از زنا به دنيا آمده، اگر زن بگيرد و بچّه اى پيدا كند، آن بچّه حلال زاده است.
مسأله 2816: هرگاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض زن خود، با او نزديكى كند، گناه كرده، ولى اگر بچّه اى از آنان به دنيا آيد، حلال زاده است.
مسأله 2817: زنى كه يقين دارد شوهرش در سفر مرده، اگر بعد از عدّه وفات كه در « احكام طلاق » بيان خواهد شد، شوهر كند و شوهر اوّل از سفر برگردد، بايد از شوهر دوم جدا شود و به شوهر اوّل حلال است، ولى اگر شوهر دوم با او نزديكى كرده باشد، زن بايد از شوهر دوم جدا شده و عدّه نگهدارد و شوهر دوم بايد مهر او را مطابق زنهايى كه مانند او هستند بدهد، ولى خرج عده ندارد.
