اجير گرفتن براى نماز

مسأله 1520: بعد از مرگ انسان، مى شود براى نماز و عبادتهاى ديگر او كه در زندگى بجا نياورده، شخصى را اجير كرد، يعنى به او مزد دهند تا آنها را بجا آورد. و اگر كسى بدون مزد آنها را انجام دهد، صحيح است.

مسأله 1521: انسان مى تواند براى بعضى از كارهاى مستحب، مانند زيارت حرم پيامبر(صلى الله عليه وآله وسلم) و امامان(عليهم السلام)، از طرف زندگان اجير شود و نيز مى تواند كار مستحب را انجام دهد و ثواب آن را براى مردگان يا زندگان هديه نمايد.

مسأله 1522: كسى كه براى نماز قضاى ميّت اجير شده، بايد يا مجتهد باشد يا مسائل نماز را از روى تقليدى صحيح، بداند.

مسأله 1523: اجير بايد هنگام نيّت، ميّت را معيّن نمايد. و لازم نيست اسم او را بداند، پس اگر نيّت كند: از طرف كسى نماز مى خوانم كه براى او اجير شده ام، كافى است.

مسأله 1524: اجير بايد عبادتهاى ميّت را به قصد آنچه تكليف او بوده، بجا آورد.

مسأله 1525: بايد كسى را اجير كنند كه اطمينان داشته باشند، عمل را صحيح انجام مى دهد.

مسأله 1526: كسى كه ديگرى را براى نمازهاى ميّت اجير كرده، اگر بفهمد عمل را بجا نياورده، يا باطل انجام داده، بايد دوباره اجير بگيرد.

مسأله 1527: هرگاه شك كند اجير عمل را انجام داده يا نه، اگر بگويد انجام داده ام و مورد اطمينان باشد، كافى است و اگر شك كند كه عمل صحيح بوده يا نه، گرفتن اجير ديگرى لازم نيست.

مسأله 1528: كسى كه عذرى دارد، مثلا با تيمّم يا نشسته نماز مى خواند، نمى شود براى نمازهاى ميّت اجير كرد، اگرچه بنابر احتياط نماز ميّت نيز، همان گونه قضا شده باشد.

مسأله 1529: مرد براى زن و زن براى مرد، مى تواند اجير شود. و در بلند خواندن و آهسته خواندن نماز، بايد اجير به تكليف خود عمل نمايد.

مسأله 1530: در قضاى نمازهاى ميّت، اگر در اداى آنها ترتيب معتبر بوده، مانند نماز ظهر و عصر يك روز، بايد به ترتيب خوانده شود. و امّا اگر ترتيب آنها را نمى دانند، لازم نيست ترتيب رعايت شود، بنابراين واجب نيست با اجير شرط كنند به قدرى نماز بخواند كه ترتيب حاصل شود.

مسأله 1531: اگر با اجير شرط كنند عمل را به طور مخصوصى انجام دهد، چنانچه در نظر او باطل نباشد، بايد همان طور بجا آورد. و اگر با او شرط نكنند، بايد در آن عمل، به تكليف خود رفتار نمايد و بنابر احتياط مستحب از وظيفه خودش و ميّت، هر كدام به احتياط نزديك تر است به آن عمل كند، مثلا اگر وظيفه ميّت، گفتن سه مرتبه تسبيحات اربعه بوده و تكليف او يك مرتبه است، سه مرتبه بگويد.

مسأله 1532: اگر با اجير شرط نشود كه نماز را با چه مقدار از مستحبات آن بخواند، احتياط واجب آن است كه مقدارى از مستحبات نماز را كه معمول است، بجا آورد.

مسأله 1533: اگر انسان چند نفر را براى نماز قضاى ميّت اجير كند، بنابر احتياط مستحب بايد براى هركدام آنها وقتى معيّن نمايد، مثلا اگر با يكى از آنها قرار گذاشت كه از صبح تا ظهر نماز قضا بخواند، با ديگرى قرار بگذارد كه از ظهر تا شب بخواند و نيز نمازى را كه در هر دفعه شروع مى كند، معيّن نمايد، مثلا قرار بگذارد اوّل نمازى را كه مى خواند صبح باشد، يا ظهر و يا عصر و همچنين با آنها قرار بگذارد كه در هر دفعه، نماز يك شبانه روز را تمام كنند و اگر ناقص بگذارند آن را حساب نكنند و در دفعه بعد نماز يك شبانه روز را از سر شروع نمايند.

مسأله 1534: اگر كسى اجير شود كه مثلا در مدّت يك سال، نمازهاى ميّت را بخواند و پيش از تمام شدن سال بميرد، بنابر احتياط واجب بايد براى نمازهايى كه مى دانند يا احتمال مى دهند بجا نياورده، ديگرى را اجير نمايند.

مسأله 1535: كسى را كه براى نمازهاى ميّت اجير كرده اند، اگر پيش از تمام كردن نمازها، بميرد و اُجرت همه آنها را گرفته باشد، چنانچه شرط كرده باشند تمام نمازها را خودش بخواند، بايد اجرت مقدارى را كه نخوانده از مال او به ولىّ ميّت بدهند، مثلا اگر نصف آنها را نخوانده، بايد نصف پولى كه گرفته از مال او به ولىّ ميّت بدهند. و اگر شرط نكرده باشند، بايد ورثه اش از مال او اجير بگيرند، امّا اگر مال نداشته باشد بر ورثه او چيزى واجب نيست.

مسأله 1536: اگر اجير پيش از تمام كردن نمازهاى ميّت، بميرد و خود نيز نماز قضا داشته باشد، بايد از مال او براى نمازهايى كه اجير بوده ديگرى را اجير نمايند و اگر چيزى زياد آمد، در صورتى كه وصيّت كرده باشد و ورثه اجازه بدهند، براى تمام نمازهاى او اجير بگيرند و اگر اجازه ندهند، ثلث مال را براى نماز خودش مصرف نمايند.