موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی سیستانی
چهارم: از واجبات حج رمى جمره عقبه (يعنى پرتاب ريگ به آن) است در روز قرباني، و در آن چند چيز معتبر است:
۱ـ نيت قربت و اخلاص.
۲ـ آنكه هفت ريگ پرتاب شود، و كمتر از آن كفايت نمى كند، همچنان كه پرتاب چيز ديگرى بجاى ريگ كفايت نمى كند.
۳ـ آنكه ريگها يكى پس از ديگر پرتاب شوند، بنابر اين پرتاب دو تا و يا بيشتر از آنها در يك دفعه كفايت نمى كند.
۴ـ آنكه ريگها به جمره برسند، بنابر اين آنچه از آنها به مره نرسد بحساب نمى آيد.
۵ـ آنكه رسيدن آنها به جمره بوسيله پرتاب كردن آنها باشد، بنابر اين گذاشتن آنها بر جمره كفايت نمى كند.
۶ـ آنكه هم پرتاب كردن و هم خوردن ريگ به جمره ناشى از حركت ارادى دست مُحرم باشد، بنابر اين اگرريگ در دست محرم باشد و در اثر برخورد حيوانى و يا انسانى با دست او ريگ حركت كرده و به جمره بخورد كفايت نمى كند، و همچنين است اگر آنرا پرتاب كند و بر حيوان و يا انسانى بيفتد، و در اثر حركت آن حيوان و يا انسان به جمره بخورد.
آرى اگر ريگ در را خود به چيزى ـ غير از جمره ـ برخورد كند، و پس از آن بجمره بخورد، ظاهر اين است كه كفايت ميكند، هرچند به جمره خوردن در اثر برخوردش به آن چيز باشد، مانند اينكه اوّلاً به زمين سخت بخورد و از آن برجهد و به جمره بخورد.
۷ـ آنكه با دست پرتاب كند، پس اگر بادهان يا پا پرتاب كند كفايت نمى كند، و همچنين است بنابر احتياط اگر ريگ را با ابزارى مانند فلاحن پرتاب كند.
۸ـ آنكه پرتاب كردن در فاصله بين طلوع تا غروب آفتاب انجام شود، و براى زنها و كسانى كه جايز است شب عيد مشعر بطرف منى حركت كنند، پرتاب در شب عيد كفايت مى كند.
مسأله ۳۷۷ : اگر شك كند ريگ به جمره خورده يا نه بنا را بر نخوردن بگذارد، مگر در صورتى كه بعد از گذشت محل عمل شك كند مانند اينكه بعد از قربانى يا سر تراشيدن يا در شب، شك كند.
مسأله ۳۷۸ : در ريگها دو چيز معتبر است:
۱ـ آنكه از حَرَم باشند بجز مسجد الحرام و مسجد خيف، و افضل آن است كه از مشعر باشند.
۲ـ آنكه بنابر احتياط بكر باشند، يعنى اينك قبلاً از آنها استفاده نشده باشد.
و مستحب است ريگها رنگين و نقطه دار و سست و به اندازه سر انگشت باشند، و مستحب است مُحرم در حال پرتاب پياده و با طهارت باشد.
مسأله ۳۷۹ : اگر بر ارتفاع جمره افزوده شود، اكتفاء به مقدار تازه بنا شده آن مورد اشكال است، بنابر ايناحتياط اين است كه به همان مقدار سابق ريگ زده شود، و در صورتى كه نتواند هم خود به مقدار جديد پرتاب كند و هم نائب بگيرد كه به مقدار سابق ريگ بزند، و در حكم ذكر شده فرقى بين كسى كه حكم شرعى را ميدانسته يا نميدانسته و يا فراموش كرده، نمى كند.
مسأله ۳۸٠ : اگر به علتى ماند فراموشى و يا ندانستن حكم شرعى و يا غير آنها، در روز عيد رمى نكرده هرگاه كه رفع مانع شد بايد جبران كند، و در صورتى كه رفع مانع در شب باشد بايد فرداى آن شب جبران كند، در صورتى كه از كسانى نباشد كه رمى در شب براى آنها ايز است، و بيان آنها در مسائل رمى جمرات خواهد آمد.
و ظاهر اين است كه هرگاه رفع مانع شد بايد جبران كند چه در منى و يا در مكّه باشد، حتى اگر بعد از روز سيزدهم ماه باشد، اگرچه احوط در اين صورت اخير اين است كه در سال آينده، خودش آن را دوباره بجا آورد ـ در صورتى كه به حج برود ـ واگر نه نائب بگيرد. ولى اگر رفع ماننع بعد از بيرون رفتن از مكّه باشد، واجب نيست برگردد، بلكه بنابر احوط و اولى خود در سال آينده دوباره آن را بجا آورد ـ در صورتى كه به حج برود ـ واگر نه نائب بگيرد.
مسأله ۳۸۱ : اگر در روز عيد به علت فراموشى و يا ندانستن حكم شرعى رمى نكند، و بعد از طواف يادش بيايد يا حكم شرعى را بداند، و آن را جبران نمايد، واجب نيست طواف را دوباره بجا آورد، اگر ه احتياط اين است كه آن را دوباره بجا آورد.
ولى اگر ترك آن ب علت ديگرى غير از ندانستن و يا فراموشى باشد، ظاهراً طواف باطل است، و واجب است آن را بعد از رمى دوباره بجا آورد.
