ما حرم مكّه حدود و مرزهاى مشخصى از دورانهاى قديم داشته است ، و علامتهاى مشخصى دارد كه دست به دست شده تا اينكه به ما رسيده است . و مرز آن از طرف شمالى جايى است بنام ( تنعيم ) ، و از طرف شمال غربى جايى است بنام 

( حديبيه (( شميسى )) ) ، و از طرف شمال شرقى جايى است بنام ( ثنية جبل المقطع ) ، و از طرف شرق مرز مقابل عرفه از دشت ( نمره ) ، و از طرف جنوب شرقى جايى است بنام ( جعرانه ) ، و از طرف جنوب غربى جايى است بنام ( إضاءة لبن ) . 

و امّا حرم مدينه نيز حدود و مرزهايى دارد ، كه از جمله آنها كوهاى ( عائر ) و ( وعير ) مى باشند و زمينهاى سنگلاخى ( واقم ) و ( ليلى) ـ كه داراى سنگهاى سوزنده سياهى است كه گويا با آتش سوزانده شده است ـ مى باشند . 

و حرم مدينه هر چند بستن احرام براى آن واجب نيست ، ولى بريدن درخت ، آن ـ مخصوصاً درخت زنده ـ جايز نيست ، مگر آنچه در حرم مكه استثناء نموديم به توضيحى كه گذشت ، و همچنين بنابر احتياط شكال اين حرم هم مطلقاً جايز نيست .