موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی
نيّت زكات
مسأله 1965- انسان بايد زكات را به قصد قربت؛ يعنى براى خداوند عالم بدهد و در نيّت معيّن كند كه آنچه را مى‌دهد زكات مال است يا زكات فطره، بلكه اگر مثلًا زكات گندم و جو بر او واجب باشد، لازم است- ولو اجمالًا- معيّن كند چيزى را كه مى‌دهد زكات گندم است يا زكات جو، ولى اگر تنها يك نوع زكات بر وى واجب باشد، مثلًا فقط زكات گندم بر وى واجب باشد، لازم نيست در نيّت خود، زكات گندم را هم قصد كند.
مسأله 1966- كسى كه زكات چند مال بر او واجب شده، اگر مقدارى زكات بدهد و نيّت هيچ كدام آنها را نكند، چنانچه مالى را كه مى‌پردازد تنها زكات يكى از آنها مى‌تواند به حساب آيد، زكات همان مال پرداخت شده است، ولى اگر بتواند زكات دو يا چند مال محسوب گردد، به آن دو يا چند مال قسمت مى‌شود، بنابراين كسى كه زكات پنج شتر و زكات بيست دينار طلا بر او واجب است، اگر يك گوسفند از بابت زكات بدهد، زكات پنج شتر به حساب مى‌آيد، ولى اگر مقدارى پول بدهد، به زكاتى كه براى شتر و طلا بدهكار است تقسيم مى‌شود. مسأله 1967- اگر به وسيلۀ كسى زكات مال را بدهد، موقعى كه آن شخص زكات را به فقير مى‌دهد بايد مالك قصد قربت داشته باشد هر چند موقع دادن مال به واسطه، قصد قربت نداشته باشد، و اگر در هنگامى كه مال را به واسطه مى‌دهد يا موقعى كه او را وكيل مى‌كند يا به او اجازۀ دادن زكات مى‌دهد قصد قربت كند و تا موقع دادن زكات از اين قصد منصرف نشود، كفايت مى‌كند.
مسأله 1968- اگر مالك يا وكيل او بدون قصد زكات يا بدون قصد قربت مالى را به فقير بدهد، و پيش از آن كه آن مال از بين برود خود مالك نيّت زكات و قصد قربت كند، زكات حساب مى‌شود.
