به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

لا تُمارِ فَيَذْهَبَ بَهاؤُكَ وَ لا تُمازِحْ فَيُجْتَرَأَ عَلَيْكَ؛ جدال مكن كه ارزشت مى رود و شوخى مكن كه بر تو دلير شوند. (تحف العقول، ص 486)

لَيْسَتِ الْعِبادَةُ كَثْرَةَ الصِّيامِ وَ الصَّلوةِ وَ إِنَّما الْعِبادَةُ كَثْرَةُ التَّفَكُّرِ فى أَمْرِ اللهِ؛ عبادت كردن به زيادى روزه و نماز نيست، بلكه عبادت، زياد در كار خدا انديشيدن است. (تحف العقول، ص448)

أَوْرَعُ النّاسِ مَنْ وَقَفَ عِنْدَ الشُّبْهَةِ، أَعْبَدُ النّاسِ مَنْ أَقامَ عَلَى الْفَرائِضِ، أَزْهَدُ النّاسِ مَنْ تَرَكَ الْحَرامَ، أَشَدُّ النّاسِ اجْتَهادًا مَنْ تَرَكَ الذُّنُوبَ؛ پارساترين مردم كسى است كه در هنگام شبهه توقّف كند. عابدترين مردم كسى است كه واجبات را انجام دهد. زاهدترين مردم كسى است كه حرام را ترك نمايد. كوشنده ترين مردم كسى است كه گناهان را رها سازد. (تحف العقول، ص 489)

لَيْسَ مِنَ الأَدَبِ إِظْهارُ الْفَرَحِ عِنْدَ الَمحْزُونِ؛ اظهار شادى نزد غمديده، از بى ادبى است.(تحف العقول، ص489)

جُعِلَتِ الْخَبائِثُ فى بَيْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْكَذِبَ؛ تمام پليدى ها در خانه اى قرار داده شده و كليد آن دروغگويى است. (بحار الأنوار، ج78، ص377)

مَنْ آنـَسَ بِاللّهِ إِسْتَوْحَشَ مِنَ النّاسِ؛ كسى كه با خدا مأنوس باشد، از مردم گريزان گردد.(مسند الامام العسكري، ص287)

إِنَّ الْوُصُولَ إِلَى اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدْرَكُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّيْلِ؛ وصول به خداوند عزّوجلّ، سفرى است كه جز با عبادت در شب حاصل نگردد.(مسند الامام العسكري، ص290)

كَفاكَ أَدَبًا تَجَنُّبُكَ ما تَكْرَهُ مِنْ غَيْرِكَ؛ در مقام ادب براى تو همين بس كه آنچه براى ديگران نمي پسندى، خود، از آن دورى كنى. (مسند الامام العسكري، ص288)

التَّواضُعُ نِعمَةٌ لايُحسَدُ عَليها؛ تواضع و فروتني نعمتي است كه بر آن حسد نبرند. (تحف العقول، ص489)

المُؤمِنُ بَرَكَةٌ عَلي المُؤمِنِ وَ حُجَّةٌ عَلي الكافر؛ مؤمن براي مؤمن بركت و براي كافر، اتمام حجت است. (تحف العقول، ص489)

قَلبُ الأَحمَق فِي فَمِه و فَمُ الحَكيم في قَلبِه؛ قلب نابخرد در دهان اوست و دهان خردمند فرزانه در دل او.. (تحف العقول، ص519)