حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی گفت: درست است که باران هم از بالا می‌آید نفت و گاز هم از پایین می‌آید ولی آنکه این دو قطب را اداره می‌کند کرامت انسانی است.

به گزارش شفقنا، این مرجع تقلید در جلسه درس اخلاق خود که در مسجد احمدآباد شهرستان دماوند برگزار شد، ضمن تبریک ایام کرامت به تبیین مسئله کرامت پرداخت و اظهار داشت: کلّ سال و عمر, ایام کرامت است; زیرا خدای سبحان بر اساس کرامت, جهان را آفرید و انسان را خلق کرد و کارگزاران این نظام هم افراد کریم‌اند و باید کریمانه رفتار کنند. درست است که نفت و گاز از زمین برمی‌خیزد اما روزیِ ما نفت و گاز نیست فرمود روزیِ شما از آسمان است. آن کرامت و انسانیّت از نفت و گاز بهره خوب می‌برد و اگر رزق آسمانی که کرامت است نباشد با داشتن نفت و گاز کسی به مقام والای انسانیت نمی‌رسد. درست است که باران هم از بالا می‌آید نفت و گاز هم از پایین می‌آید ولی آنکه این دو قطب را اداره می‌کند کرامت انسانی است.

او در ادامه گفت: منشأ کرامت انسان هم خلاقت اوست چون او خلیفه و جانشین خدای کریم است از کرامت بهره برده است. اگر جانشین قائم‌مقام, خلیفه, کرامت خود را از خدا دارد باید مستخلف‌عنه خود را خوب بشناسد زیرا کرامت انسان ذاتیِ او نیست چون او جانشین کریم است, خلیفه کریم است باید اسمای حسنای مستخلف‌عنه را هم بداند متّصف بشود عمل بکند منتشر بکند تا طرْفی از کرامت ببندد او کرامت خود را از جانشینیِ الله دارد اگر کسی حرمت او به قائم مقامی او بود ارزش امضای او به حرمت آن منوب‌عنه است اگر کسی از طرف او امضا کند ولی حرف خودش را بزند این قیامش قیام غاصبانه است نه کریمانه. بنابراین ما باید اوصاف مستخلف‌عنه‌مان را بشناسیم و متّصف بشویم تا از کرامت طرْفی ببندیم.

آیت الله جوادی آملی در ادامه با اشاره به بیان نورانی امام رضا(علیه السلام) در مورد مقام ایمان بیان کرد: یکی از سخنان نورانی امام رضا(سلام الله علیه) که این ایام به ولادت آن حضرت وابسته است فرمود مؤمن وقتی به ایمان کامل بار می‌یابد که سنّتی از پروردگار در او باشد چه اینکه سنّتی از پیامبر در او باشد, چه اینکه سنّتی از امام در او باشد. کمتر کسی درباره امام رضا(سلام الله علیه) سخن گفته باشد که این حدیث را ننوشته باشد یا نگفته باشد یا نشنیده باشد فرمود مؤمن وقتی به مقام ایمان بار می‌یابد که سنّت خدا, روش خدا, راه خدایی را داشته باشد «تا بنده شدم تابنده شدم» وقتی برده او شد تابنده می‌شود.

او در ادامه افزود: فرمود اگر بخواهید طرْفی از کرامت ببندید باید آثار خدایی در تو باشد آن بزرگواری, آن عظمت و جلال و شکوه در تو باشد در این دعاهای سحر ماه مبارک رمضان اسامی او را می‌بریم تا خود متّصف به آنها شویم او را به عنوان جمال, او را به عنوان جلال, او را به عنوان عظیم, او را به عنوان نور می‌خوانیم تا خودمان جلال و جمال و شکوه و نور پیدا کنیم فرمود نورانی شدن برای شما ممکن است, ممکن است کسی در هر کسوتی که هست در هر شغلی که هست یک چراغ فروزانی باشد در آن محل یا در آن اداره یا در آن وزارتخانه یا در آن نظام. مردان الهی, مردان نورانی‌اند که راه را به دیگران نشان بدهند انسانِ نورانی نه بیراهه می‌رود نه راه کسی را می‌بندد.

استاد حوزه علمیه قم در ادامه سخنانش با اشاره به مقام امامزادگان و نقش آنها در اصلاح جامعه بیان داشت: آنچه مربوط به امامزاده‌هاست که فرمودند قطب فرهنگی این مملکت را امامزاده‌ها تشکیل می‌دهند این یک توضیح لازم است و آن توضیح این است که اسلام در حجاز رشد کرد در زمان خود حضرت از منطقه شبه جزیرهالعرب تعدّی نکرد بعد ترقی کرد امپراطوری ایران را در شرق و روم را در غرب گرفت و کلّ خاورمیانه را اسلام احاطه کرده است حوادث بسیار مهمی در همان حجاز و بخشی از عراق اتفاق افتاد مسئله غدیر بود که در جریان حجاز اتفاق افتاد, مسئله کربلا بود که در عراق اتفاق افتاد, مسئله تأسیس حوزه‌های علمیه به وسیله امام باقر و صادق(سلام الله علیهم اجمعین) که اتفاق افتاد هر کدام از این ائمه هم نور بودند که مشکلات جامعه را حل کردند ولی صدای غدیر را چه کسی به ایران رساند؟ خطر سقیفه را چه کسی به ایران منتقل کرد؟ جریان کربلا را چه کسی به ایران منتقل کرد؟ جریان امام صادق و امام باقر و حوزه‌های علمیه این بزرگواران را چه کسی به ایران آورد؟ غیر از همین سادات؟ غیر از این امامزاده‌ها که اجداد ما از قضیه غدیر و سقیفه کاملاً باخبر بودند آن روز که مبلّغان نبودند رسانه در کار نبود, اگر خدای ناکرده اسلام که به ایران آمده بود همه منطقه‌ها را افسران و سربازان تیم و عدی طی می‌کردند ما این ننگ را چه می‌کردیم ما امروز به جای اینکه غدیری باشیم سقفی می‌شدیم چه اینکه خیلی از کشورها همین‌طور است. این قطب فرهنگی این امامزاده‌ها به برکت وجود مبارک امام رضا(سلام الله علیه) به ایران آمدند اجداد ما به برکت اینها علی بن ابیطالب را شناختند.