4- شرط مهم شفاعت

باطن‌هاى ما در عالم برزخ ظاهر مي‌شود

اين حديث را روزي سيدنا الاستاذ مطرح فرمودند: راوى از امام صادق(علیه السلام) سؤال کرد: آيا شما همه شيعيان را شفاعت مي‌كنيد؟ حضرت(علیه السلام) فرمود: «بله! ما همه‌ي شيعيان را شفاعت مي‌كنيم». لكن امام معصوم(علیه السلام) يك جمله فرمود كه امام امّت(س) مي‌فرمود: اين جمله كمر آدم را مي‌شكند! فرمود(علیه السلام): «بله ما شفاعت مي‌كنيم، اما به شرط اين كه شما به صورت آدم وارد صحراى محشر بشويد». چون در عالم برزخ معلوم نيست ما چه وضعیتی پیدا می کنیم، باطن‌هاى ما در عالم برزخ ظاهر مي‌شود. خداى ناخواسته به صورت مورچه محشور مي‌شود چونکه: كم مغز است، سبك مغز است، كم ظرفيت است. يا خداى ناخواسته به صورت گرگ درّنده محشور می شود. گرگ گوسفند بيچاره را مي‌گيرد شكمش را پاره مي‌كند مي‌اندازد دور، همه‌اش را هم نمي‌خورد. يا به صورت ميمون مي‌آيد. آدمى كه از خودش فكرى و كارى ندارد، هميشه مترصّد است شکلک ديگران را در بياورد و حالت تقليدىِ بدون درك و شعور داشته باشد. يا به صورت موش در مي‌آيد، چون هميشه مي‌خواهد جمع كند. موش از آن حيوان‌هايى است كه هميشه مي‌خواهد جمع كند. يا به صورت سگ هار مي‌آيد، چونکه همه‌اش مي‌خواهد پاچه مردم را بگيرد. اينکه امام صادق(علیه السلام) فرمودند: همه شيعيان را بلا استثنا شفاعت مي‌کنيم يعني، شيعه‌اي که گناه داشته باشد نه شيعه بى‌گناه؛ اما شما كارى بكنيد كه به صورت انسان وارد صحراى محشر بشويد و در عالم برزخ قيافه‌ها‌يتان عوض نشود. (يَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ * فَمَا لَهُ مِن قُوَّةٍ وَلا نَاصِرٍ)،[1] « آن روز که رازها فاش شود، پس او را نه نيرويي ماند و نه ياري»، يا انساني را ببينند که دو تا زبان دارد. در اين دنيا كه يك زبان داشت، اما آنجا بر خلاف آدم‌هاى متعارف دو زبان دارد: يك زبان از رو يك زبان از پشت سر! آنهايى كه دو چهره هستند، روز قيامت دو زبانه هستند. آنهايى كه باطن شان با ظاهرشان فرق مي‌كند، پناه به خدا كه خود بنده يكيشان باشم، روز قيامت ممكن است دو زبانه محشور بشوم. شما نگاه مي‌كنيد كه من اينجا خيلى آدم خوبى بودم، نصيحت مي‌كردم، خيرخواهي مي‌كردم، اما آنجا مي‌بينيد يك زبان بزرگى از پشت سرم در آمد، يك زبان هم از جلو رو در آمد. زبان‌ها دراز شده زير دست و پا له مي‌شود. چون در اين دنيا زبانش دراز بوده آبروى مردم را مي‌برده است و شخصيت آنها را زير پا مي‌گذاشته است. نگوييد ما از زبان استفاده نمي کنيم! خوب با قلم، اينترنت و روزنامه هم همين گونه است چون که زبان، خصوصيّت ندارد. معيار اين است اعمال ما مجسّم مي‌شود: (فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ * وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ).[2] «پس هر کس هم وزن ذره‌اي نيکي کند، نتيجه آن را خواهد ديد و هر کس هم وزن ذره‌اي بدي کند، نتيجه آن را خواهد ديد».

--------------------------------------------------------------------------------

1. الطارق (86)، 9 ـ 10.

1. الزلزال (99)، 6 ـ 7.