به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

حضرت آیت‌الله  جوادی آملی در سلسله جلسات درس تفسیر خود در تفسیر آیات 4 تا 8 سوره «شوری» روز چهار‌شنبه 23 اردیبهشت، بیان کرد: رسالت پیامبر گرامی اسلام(ص) از همان آغاز دو اصل داوم و کلیت را داشت، کلی به معنای اینکه همگانی و برای همه مردم است و دوام نیز به معنای اینکه همیشگی والی یوم القیامه است. بر این اساس در متن رسالت ایشان این دو اصل وجود داشت اما نحوه اجرا و تبلیغ آن اینگونه بود که اول از انذار خویشاوندان شروع شد «وَاَنْذِرْ عَشيرَتَكَ الاَقرَبينَ» سپس به «وَإِنَّهُ لَذِكْرٌ لَّكَ وَلِقَوْمِكَ» بعد از آن نوبت «لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُري وَ مَنْ حول‌ها‏» شد بعد مناظره، مباحثه و دعوت کردن اهل کتاب آغاز شد و در بخش پنجم و ششم جهان‌شمول بودن قرآن و رسالت پیامبر بیان شد اینکه «ذکری للبشر»، «نذیر للعالمین»، «کافه للناس»، «رحمه للعالمین» و «رحمه للناس» است که در حقیقت این 5 طائفه از آیات ناظر به جهانی بودن و به عبارت دیگر همگانی و همیشگی بود این رسالت و قرآن کریم هستند.

وی ادامه داد: در حقیقت وظیفه پیامبر تبلیغ است و او باید دین خدا را تبلیغ کند و چون مردم آزاد در انتخاب هستند می‌تواند آنچه پیامبر آورده انتخاب کنند و می‌توانند انتخاب نکنند و همانطور که در آیات قرآن کریم آمده است اینکه این‌ها بپذیرند یا نپذیرند پیامبر مسئول نیست. بر اساس قرآن تبلیغ و تبیین پیامبر برای انسان‌ها به صورت انذار و تبشیر است. در برخی از آیات قرآن انذار به تنهایی آمده است در بخشی از آیات این انذار به عنوان وظیفه پیامبر حصر شده است و در برخی دیگر از آیات این انذار به همراه تبشیر آمده است. بر این اساس در این خصوص دو خصیصه وجود دارد اول اینکه هیچ جا تبشیر به عنوان وظیفه پیامبران به تنهایی نیامده است و دوم اینکه در هیچ جا وظیفه پیامبران به تبشیر حصر نشده است در حالی که این دو خصیصه در خصوص بحث انذار وجود دارند. راز این کار همان اتفاقاتی است که در خاور میانه و مخصوصاً فاجعه یمن می‌افتد.

این مفسر قرآن کریم عنوان کرد: قرآن کریم این انذار را به سه صورت تبیین کرده است؛ صورت اول انذار عمومی است که «نذیرا للبشر» و «ذکری للبشر» است، صورت دوم انذاری است که خصوصی است و انذاری است که ثمر بخش است مانند جایی که می‌فرماید «انما تنذر من یخشیها» یعنی فقط مؤمنین هستند که از انذار تو بهره می‌برند این در حالی که در مقابل این انذار یک انذاری وجود دارد که شامل کافران و ملحدان نیز می‌شود. صورت سوم انذار در قرآن کریم انذاری است که به سران استکبار مانند آل سعود و صهیونیسم شده است در این خصوص می‌فرماید «لتنذر به قوما لدا» ما این قرآن را فرستادیم تا سرکشان را بترسانیم، امروز سران جهان استکبار و صهیونیسم و مزدوران آن‌ها یعنی آل سعود هستند. یکی از نشانه‌های قوم «لُد» بودن آل سعود این است که یکی از دلایل محکومیت شیخ نمر توسط عربستان دخالت شیخ نمر در مسائل بحرین است، این در حالی است که خودشان کشور یمن را به خاک و خون کشیده‌اند، عجیب است که آن‌ها این کار خود را دخالت نمی‌دانند اما نصیحت‌های عالم بزرگ را دخالت در امور داخلی بحرین می‌دانند. در آیات پایانی سوره مریم آمده است «فَإِنَّمَا يَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِكَ لِتُبَشِّرَ بِهِ الْمُتَّقِينَ وَتُنذِرَ بِهِ قَوْمًا لُّدًّا؛ در حقيقت ما اين [قرآن] را بر زبان تو آسان ساختيم تا پرهيزگاران را بدان نويد و مردم ستيزه‏جو را بدان بيم دهى». « أَلَدُّ الْخِصَامِ» امروز در خاور میانه آل سعود است و بالاتر از آن‌ها استکبار هستند، این‌ها به طور کلی به آدم کشی عادت کردند. همین‌ها بودند که چون مرگ را پایان راه و رستگاری را بر برتری بر دیگران می‌دانستند هفتاد میلیون انسان و حتی بیشتر را در جنگ جهانی اول و دوم کشتند تا بر روی این‌ها بروند و احساس استعلا و خود برتر بینی بکنند. اگر اتم بود برای این‌ها بود، اگر کشتار بود برای این‌ها‌ بود اگر راه‌زنی بود برای این‌ها بود. این‌ها اهل تمدن و عقل نبودند و قبل از کشف آمریکا توسط کریستف کلمب روستایی بودند. این‌ها اسلحه دست گرفتند و آنقدر کشتند که توانستند با سوار شدن بر این کشته‌ها از دیگران برتر باشند. قرآن یک کتاب زنده است و پیامش به دولت‌ها نیست بلکه پیامش به ملت‌هاست، لذا ملت‌ها بر اساس پیام قرآن باید بیدار شوند و اسلحه را از دست آل سعود بگیرند و هم این‌ها را سر جای‌شان بنشانند و هم «لتنذر به قوما لدا» را عملی کنند.

وی اضافه کرد: کار اسلامی این است که ملت‌ها مانند حضرت امیر (ع) گردن ظلم و فقر را بزنند و گرنه مثلاً کمک کردن به فقیر که اسلامی نیست چرا که از تاشکند تا واشینگتن و به عبارتی همه کشورها نهادها و سازمان‌هایی برای کمک به فقرا دارند اما این مانند سخن حضرت (ع) نیست که فرمود: «لو تَمثّل لِي الفقر رجلاً لَقَتلتُهُ» یعنی اگر فقر را ببینم گردن می‌زنم، نیست براین اساس کمک کردن که عموماً یک عمل عاطفی است اسلامی نیست بلکه از بین بردن و کشتن فقر عقلانی و اسلامی است. در جریان ظلم هم همینطور یعنی ظلم را بر اساس اندیشه اسلامی و سخن حضرت باید گردن زد. لذا «لتنذر به قوما لدا» وظیفه همه مردم است مخصوصاً حوزوی‌ها و دانشگاهیان یعنی آل سعود را باید انذار کنند و بگویند اگر سر جایت ننشستی سر جایت می‌نشانیم وگرنه با زبان دیپلماسی این امر شدنی نیست.

این مرجع تقلید عنوان کرد: جریان رسالت مانند جریان ریاست‌های دنیوی نیست که اگر کسی را بخواهند رئیس جایی بکنند اول او را در مقامات پایین‌تر می‌آزمایند و سپس مرحله به مرحله او را بالاتر می‌برند. در جریان رسالت اینطور نیست که یک پیامبر را اول پیامبر منطقه کوچکی بکنند و سپس آن پیامبر را مرحله به مرحله بالا ببرند تا به رسالت کلی و مقام بالای رسالت برسد. بر همین اساس پیامبر گرامی اسلام (ص) از همان اول با آن دو اصل یعنی همگانی و دوام مبعوث شد. دو برهان است که این مساله را ثابت می‌کند اول برهان عقلی که بشر الی یوم القیامه نیازمند راهنمایی است و دوم آیات فراوانی است که برخی از آن‌ها در محتوی همین سوره وجود دارند آیاتی که خداوند در آن‌ها خطاب به پیامبر می‌فرماید تو برای بشر، تو برای ناس، عالمیان پیام داری؟ بنابراین اگر در مورد رسالت پیامبر (ص) گفته شد «وَاَنْذِرْ عَشيرَتَكَ الاَقرَبينَ» معنایش این نیست که تو پیامبر نزدیکان خودت هستی بلکه معنایش این است که رسالت عمومی و همگانی پیامبر از مرحله خویشان شروع می‌شود و اجرای این رسالت مرحله به مرحله بزرگ‌تر می‌شود. از همین رو بود که در طلیعه رسالت حضرت هم از روم، هم از ایران، هم از حبشه آمدند و ایمان آوردند.