به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه) به نقل از پایگاه اطلاع رسانی معظم له؛

چهارده هزار روز تاریخ ساز

نوشتاری از آیت الله العظمی صافی گلپایگانی مدظله العالی

بمناسبت سالروز وفات حضرت ابوطالب علیه السلام

بسم الله الرحمن الرحيم

 روزهاي عمر اكثر افراد بشر مربوط به خود و امري است فردي، ولي رجال مصلح و خدمت‌گذاران به عالم انسانيت، مردان خدا و انبيا و اوليا، روزهايشان به همه‌ي جامعه، به تاريخ و به خدا ارتباط دارد و به حساب همه موجب فخر و مباهات، عزّت و خير، صلاح و ترقي و حركت‌هاي بزرگ تاريخي است. هرچه اين روزها وجهه‌ي الهي، خيرخواهي براي جامعه و نجات مردم از جهالت، دعوت به رستگاري، حق و عدالت و جلوه هدايت داشته باشد پايدارتر و ماندگارتر است.

نكوداشت اين روزها، نكوداشت حق و نصرت ايمان است. در تاريخ اسلام اين ايام درخشان و تاريخي جلوه‌اي خاص دارد و تاريخ اسلام مزيّن به اين روزهاست.

از جمله مرداني كه در اسلام به واسطه نقش خاص، موقعيت و حفظ مواضع بسيار حسّاس و مسئوليت‌دار بايد خود او و نه روزش بلكه روزهايش و همه‌ي ياد و خاطره‌هايش زنده باشد سيّد بطحا، رئيس مكّه و قبله قبيله است؛ او که جميع فضايل اخلاقي را دارا بود و همه به او احترام مي‌گذاشتند و شخصيّت و مكارم اخلاقش را مي‌ستودند؛ «عَلَيْهِ بَهَاءُ الْمُلُوكِ وَ وَقَارُ الْحُكَمَاءِ؛ در رخساره او ظرافت پادشاهان و وقار حكيمان ديده مي‌شد»

آري! او كسي نیست جز ابوطالب پدر بزرگوار اميرالمؤمنين علي عليه السلام. كسي كه حكيم معروف عرب «اكتم بن صيفي» وقتي از او پرسيدند: «حكمت و رياست و حُكم و سيادت را از كه آموختي؟» گفت: «از حَليف علم و ادب، سيّد عجم و عرب، ابوطالب بن عبد المطلب»

او بود كه در حمايت از پيغمبر اكرم صلي الله عليه و آله و سلم در حساس‌ترين مواقع تاريخ اسلامي يعني سرآغاز ابلاغ وحي و شروع و ظهور آن، نقش حفاظت و حراست او، اساسي، سازنده، نجات‌بخش و موجب استقرار اين دين مبين گرديد.

او به همه امت اسلام حق دارد و همه وامدار اويند و روزهاي چهل و دو سال حمايت و كمك و خدمت او به حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و‌آله بيش از چهارده هزار روز است كه هر كدامشان تاريخ ساز و الهي است؛ هر يك از اين ايام به حساب پشتيباني آن مرد تاريخ از اسلام و دين توحيد و آن حركت بزرگ كه جامعه‌ي انسانيت را به سوي ترقي و تكامل و خودشناسي و خداشناسي هدايت كرد روز خدا و روز اسلام است.

هيچ كس شمار روزهاي نصرتش از پيغمبر صلي الله عليه و آله و دعوت او و ياري حق  به اين شمار نرسيد. ابوطالب عليه السلام به واسطه فداكاري‌هاي عجيب و مواجهه محكم با دشمنان دين خدا، آنان را از خاموش كردن نور الهي بازداشت.

همه روزها و همه كارهايش، سزاوار نكوداشت و الگوگيري است. چهارده هزار روز در نصرت و خدمت به رسول خدا صلي الله عليه و‌آله و سلم، همه از ايام الله است. چهارده هزار روز استقامت، چهارده هزار روز تحمل شدايد، محروميت‌ها، تحريم‌ها و انواع فشارها و توطئه‌هاي مشركين، اسلام را بيمه كرد.

اين ابوطالب بود و ابوطالب بود و باز هم ابوطالب بود كه در روزهاي نخست و سال‌هاي آغازين دعوت با موقعيت خاص و استفاده از احترام بالايي كه در جامعه داشت از دين خدا پاسداري نمود و پيغمبر را در ابلاغ دعوت ياري مي‌‌داد.

قصيده‌ي لاميّه ابوطالب در مدح حضرت رسول صلي الله عليه و آله، نمونه‌اي از اوج ايمان و خلوص نيت و وفاداري و نصرت كامل او از پيغمبر صلي الله عليه و آله است. اين قصيده به اعتراف بعضي بزرگان ادب و بلاغت و سخن شناس اهل سنت، در اعلي مرتبه‌ي بلاغت و فصاحت است و از قصايد سبعه‌ي معلّقه قوي‌تر و برتر است و به جز ابوطالب، احدي را نمي‌توان سراينده آن گفت. اين قصيده، نشان مي‌دهد كه ابوطالب، آن مرد عزم و تصميم خلل‌ناپذير در پشتيباني از رسالت الهي پيغمبر تا به كجا و تا چه حد مصمم، جازم و قاطع بوده است و در برابر دشمنان قوي پنجه، خطرناك و خونخوار، يك تنه دفاع نموده و اسلام را در مسير حركت غير قابل برگشت قرار داد.

همان گونه كه روزهاي همراهي ابوطالب با پيامبر اسلام  صلي الله عليه و‌آله و سلم در بين روزهاي تاريخ، درخشان است اين قصيده نيز در ميان هزاران قصيده از عرب و عجم كه در مدح پيغمبر و اسلام سروده شده و مي‌شود، ممتاز و يگانه و اساسي است. سزاوار است مخصوصاً فضلا و طلاب عزيز، آن را كه نزديك به صد بيت است، حافظ باشند.

نسل جوان و جامعه كنوني اسلام بايد تاريخ حيات و زندگي حضرت ابوطالب را وجهه‌ي نظر و الگو قرار دهند و درس‌هاي بزرگ و آموزنده‌ي اين تاريخ را فرا بگيرند. بايد در برنامه مدارس و كتاب‌هاي درسي اين تاريخ آموزنده و پرمايه را در نظر بگيرند. حيف است شخصيتي مثل ابوطالب، كه شخصيتش با ظهور اسلام و دعوت پيغمبر صلي الله عليه و آله ارتباط جدايي‌ناپذير دارد، بر جوانان ما ناشناخته باشد.

روز ۲۶ ماه رجب بر حسب مصباحين، مصباح شيخ و مصباح كفعمي، روز وفات اين مرد تاريخ است. سزاوار است همگان از اين روز تجليل نمايند و برنامه‌هاي مناسب براي آن در نظر بگيرند و با مجالس سوگواري و سخنراني و نوشتن مقالات از حقوق اين بزرگوار بر مسلمانان و بر تاريخ اسلام ستايش نمايند.