به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه) به نقل از رسا؛

حضرت آیت‌الله حسین وحید خراسانی از مراجع تقلید در درس تفسیر قرآن که صبح امروز هشتم بهمن ماه در مسجد اعظم قم برگزار شد به ادامه تفسیر سوره مبارکه «یس» پرداخت.
وی با اشاره به آیه «وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّقُوا مَا بَیْنَ أَیْدِیکُمْ وَمَا خَلْفَکُمْ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ»،‌ گفت: کسی خبر ندارد که ما پشت سر چه داریم؛ از این رو باید به سراغ کسی رفت که هم محیط به کتاب تکوین و هم خبردار از عالم تکوین باشد و او حضرت علی(ع) است.
این مرجع تقلید با اشاره به این‌که بیان حضرت علی(ع) گره گشا است و روشن می‌کند که پشت سر ما چه خبر است، ابراز داشت:‌ امام علی(ع) می‌فرمایند: ما می‌بینیم که بر سر دیگران چه می‌آید و بعد نوبت به خود ما می‌رسد و این رفتنی است که برگشتن ندارد اما پند نمی‌گیریم.
استاد برجسته درس خارج حوزه علمیه قم ادامه داد: انسان در هر حالی که در امن و معاش است ناگهان مرگ را می‌بیند؛ زمانی که علی(ع) این گونه بفرمایند دیگران چه می‌توانند بگویند.
حضرت آیت‌الله وحید خراسانی با بیان این‌که آنچه دم جان دادن بر سر انسان می‌آید وصف شدنی نیست افزود: آنچه بر سر انسان خواهد آمد غیر موصوف است و دو چیز است که دم جان دادن قابل وصف نیست؛ یکی سکرة الموت و دیگری حسرة الفوت است.
 وی بیان کرد: انسان دم مرگ حسرت می‌خورد که چه می‌توانستم بشوم، اما آنچنان که شایسته بود نشدم و آنچنان که باید کار می‌کردم، نکردم.
این مفسر قرآن با اشاره به اهمیت هدایت افراد،‌ گفت: انسان زمانی که کار از کار گذشته می‌گوید ای کاش وقت داشتم تا یک نفر را از ضلالت نجات دهم.
وی بر ضرورت استفاده از لحظات عمر تأکید کرد و ابراز داشت:‌ عمری که هر لحظه‌اش می‌تواند بشر را به اوج سعادت برساند در امور بیهوده فانی و از دست می رود.
این مرجع تقلید تأکید کرد: باید استفاده بهینه از عمر را برنامه زندگی خود قرار دهیم و نگذاریم لحظات ما به غفلت سپری شوند.
حضرت آیت‌الله وحید خراسانی با بیان این‌که مال و اموال پس از مرگ گرهی از کار انسان باز نمی‌کنند و به دیگران می‌رسند، اظهار داشت: جمع آوری مال از سوی ما برای دیگران و تبعات، عقوبات و حساب آن برای خود ما است.
این مفسر قرآن بیان کرد: در حلال مال حساب، در حرام آن عقاب و در شبهات آن عتاب است.
وی با تأکید بر این‌که هیچ قدرتی نمی‌تواند از مرگ فرار کند، تنها عمل صالح را برای انسان ماندگار دانست و گفت: مستکبران به بمب اتم، عالم به علم، عابد به زهد و حکیم به حکمتش می‌نازد اما پس از مرگ همه چیز را باخته و تنها جیفه‌ای از آنها می‌ماند؛ همان‌ها که دور این افراد را می‌گیرند پس از مرگ برای رهایی از بوی تعفن، او را در گودالی به نام قبر قرار داده و از او دور می‌شوند