پاسخ:

تقیه یا مداراتی است که در خصوص نماز است و تقیه خوفی است که در مقدمات نماز هم، محقق می شود. والله العالم.

پاسخ:

تقیه آن است که مومن از ابراز حق و اظهار آن خودداری نماید و مورد آن جایی است که اظهار حق یا عمل به آن مستلزم خوف ضرر بر جان یا عرض یا مال خودش یا مومن دیگری باشد که حفظ آن از نظر شرع اهم باشد که در این صورت تقیه لازم است و جای تقیه و مقدار آن در موارد مختلف متفاوت می شود و تشخیص آن با مکلف است. والله العالم.

پاسخ:

اجمالا گفته می شود: رفتار معصومین علیهم السلام در قبال مخالفین برطبق شرایط و مقتضای زمان خودشان بوده و علما و کارشناسان دینی و تاریخی و متخصصان فن با تتبع کامل و دقت، حکمت تفاوت رفتارها را به دست می آورند. تقیه هم یکی از شیوه ها برای حفظ جان و عرض فرد یا مومنین یا بعضی موارد حفظ دین می باشد، تشخیص مفهوم تقیه و موارد جواز و منبع آن بر عهده فقیه است، ولی تشخیص مصداق مربوط به خود افراد مکلف است، البته اگر اهل تشخیص نباشد باید از اهل تشخیص کمک بگیرد.

پاسخ:

تقیه یک  اصل قرآنی و عقلانی است که همه اقوام در عالم به آن پایبند هستند و هنگامی که احساس خطر مهمی می کنند عقیده خود را پنهان می دارند و در دو آیه از قرآن که یکی از آن مربوط به مومن آل فرعون است و دیگری به عمار یاسر می باشد به آن اشاره شده است و بحث آن را مشروحا در تفسیر نمونه و کتاب مستقل تقیه سپری برای مبارزه عمیق تر آورده ایم که البته اقسام پنج گانه حلال، حرام، مکروه، مستحب و مباح دارد.

پاسخ:

درباره تقیه بحث گسترده ای وجود دارد و فرق آن با نفاق جای بحث و گفت و گوست. تقیه اقسامی دارد: گاهی مباح و گاهی واجب و گاهی حرام است و ائمه ما در هر مورد به حکم آن مورد عمل می کردند. قیام امام حسین علیه السلام امر واجب و لازم بود و تقیه در آن قسمت حرام بود، زیرا سبب زوال اسلام و نابودی آن بود ولی تقیه امیرالمومنین در دوران خانه نشینی برخلاف آن بود زیرا هر نوع قیام سبب فروپاشی اسلام بود، زیرا منافقین مترصد بودند که بر اثر اختلاف داخلی اساس آن را از بین ببرند و نکته آن در کلام امیر المومنین در نهج البلاغه آمده است. والله العالم.

پاسخ:

لطفا به کتاب های فقهی که در حکم تقیه نوشته شده مراجعه فرمایید چون مساله مهمی مانند تقیه به سوال و جواب حل نمی شود. تقیه در همه ملل دنیا موجود است  .