به گزارش مرجع ما (پایگاه اطلاع رسانی مراجع شیعه)؛

بقیع، از چهارده قرن پيش تا امروز همواره زيارتگاه مسلمين و مركز بيداري و تذكار خاطرات رجال و شخصيّت‌هاي بزرگ اسلام بوده است.
اين قبرستان، پس از روضه مقدّسه نبويّه، يكي از منابع مهمّ تاريخ اسلام است كه وجود شخصيت‌هاي تاريخي اسلامي را اثبات و تأييد مي‎نمايد که در حدود ده هزار نفر از صحابه نبیّ مکرّم اسلام صلی الله علیه و آله در اين قبرستان مدفون مي‎باشند.
امّا با این همه عظمت برای این مکان مقدّس، وضع کنونی آن در حال حاضر بسيار موهن است و اهانتي كه به رجال و شخصيت‌هايي كه در اين گورستان مدفونند شده، فوق العاده تأسّف آور و رقّت انگيز است.
تقريباً جز اقليت غير قابل توجهي به اسم وهّابي ها که در سايه حمايت استعمارگرانی همچون انگليس عرض وجود نموده و موجوديت دارند و گروهي از مردم غافل از حقايق جريان‌ها و دخالت سياست در امور كه فريب تبليغات عوام فريبانه آنها را خورده‎اند، اكثريت مسلمانان از اين استخفاف و اهانت سخت ناراحت و آزرده خاطرند.
در هيچ كجاي دنيا نسبت به قبور بزرگان خود اين همه بي‎ادبي و بي‎احترامي روا نمي‎دارند و در هر كجا دفن اموات مرسوم است، قبور اموات و مقبره آنها نيز محترم است.
اساس نقشه تخريب آثار و ابنيه اسلامي نقشه بسيار عميق و خائنانه‎اي بود كه بيگانگان براي محو مستندات و شواهد عيني و اثري تاريخ اسلام كشيده بودند و در موقعي كه براي تسلّط بر كشورهاي اسلامي دست به تفرقه و فرقه سازي بودند، مثلاً علي محمد شيرازي و حسينعلي نوري را در ايران به ادّعاي بابيت و مهدويت و نبوّت و بلكه الوهيت برانگيختند و در هند غلام احمد قادياني به اصطلاح فرقه مزدور احمديه را ساخت، در عربستان نيز فرقه وهابي را وسيله دست ساختند و محمدبن عبدالوهاب را به مزدوري گرفتند و مهمترين مقصد آنها علاوه بر غارت معادن بزرگ نفت، از ميان بردن آثار اسلامي بود كه حتّي روضه مقدّسه پيغمبر صلي‎الله عليه وآله را نيز فرا گرفت.
شايد تا قبل از قرن معاصر و قريب به آن، عمده منابع تاريخ و مصدر آن، كتاب‌ها و نوشته‎هايي بود كه بر اساس نقليات مسند و غير مسند و مطالعات گسترده آنها در كتاب‌هاي متعدّد تدوين شده بود و شناخت مطالب معتبر آنها از غير معتبر هم كار همه كس نيست و اهل فن و افراد بصير به تاريخ و مسائل مربوط به آن مي‎توانند در مواردي كه اختلاف نقل باشد با تحقيق و بررسي اظهار نظر نمايند.
با كاوش‌ها و فحص‎هايي كه علماي باستان شناس از مدّتي قبل آغاز كرده و روز به روز بر تكامل آن افزوده، منبع مهمّ ديگري نيز بر منابع تاريخي و شناخت ملل افزوده شد كه اگر چه در گذشته هم اين منبع مورد توجّه بود، لیکن عمق وسعت فعلي را نداشت و در عصر ما يكي از منابع مهم تاريخ و شناخت احوال اقوام و ملل آثاري است كه از آنها باقي مانده و حتّي با حفريات كشف مي‎شود؛ بناها، معابد، قبرها، سكّه‎ها، ظرف‌ها، زيورها و آثار هنري و چيزهاي ديگر امروز از بزرگترين معرّف های تمدّن و اوضاع و احوال اجتماعي ملل است.
خوشبختانه تاريخ اسلام از جنبه تاريخي بر اساس نقل‌ها و روايات بسيار مورد اعتبار و اعتماد است و از همان صدر اسلام، تاريخ نويسي و نقل حديث و روايت جريان‌هاي مختلف شروع و حوادث و وقايع ثبت و ضبط گرديده و فترت‌هاي طولاني كه موجب فراموش شدن تاريخ شود در تاريخ اسلام پيش نيامده و همچنين وقايعي كه موجب محو كتاب‌هاي تاريخي و ايجاد فاصله گردد اتفاق نيفتاده و سير تاريخ اسلام از تمام ابعاد، مشخص و معلوم است و استنتاج و استنباط تاريخي بر اساس مطالعات روي تواريخ و احاديث كاملاً باور بخش و اطمينان آور است و به طور مسلّم آن بخش از تاريخ ما كه مثلاً به يك قرن پيش مربوط مي‎شود با بخشي كه به سيزده و چهارده قرن پيش ارتباط دارد، در اتقان و استحكام تفاوت ندارد بلكه گاهي بخش دوم از اول بيشتر مورد اعتماد است و مستندات آن قوي‌تر است و خلاصه اشخاص متخصص و دانشمند مي‎توانند به وسيله همين تواريخ به اوضاع و احوال اجتماعي مردم در اين چهارده قرن و حقايق و وقايع مهمّي كه در سرنوشت اين امّت تأثير داشته است واقف شوند، و در حقيقت اگر بنا باشد امروز هم براي قرن حاضر تاريخي بنويسيم، از حدود همان تاريخ نويسي مورّخين اسلامي تجاوز نمي‎كند.
از جنبه مؤيدات و شواهد خارجي و عيني و آثار باقيمانده از حوادث نيز تاريخ اسلام غنيّ و كامل و داراي پشتوانه‎هاي بسيار محكم است و از اين جهت هم هر چه شخص دير باور باشد و يا نخواهد از روي غرض بعض حقايق را انكار كند يا شبهه و شكّ در آن ايجاد نمايد، در تاريخ اسلام بالخصوص بخش‌هايي از آن كه با معرّفي اصل رسالت و واقعه ظهور و انقلاب اسلام و سيره پيغمبر اكرم صلي‎الله عليه وآله و امور مهمّ ديگر ارتباط دارد اينگونه اظهار شك و ترديدها قابل قبول و مورد اعتنا نيست.
اگر چه تاريخ اسلام و مسلمين معتبرترين تاريخ تمام اديان و جوامع بشري است و بلكه به شهادت بعض مورخين يگانه ديني كه تاريخ معتبر و مورد اعتماد دارد اسلام است از ناحيه اين شواهد تاريخي و مؤيدات كه مخصوصاً براي دراز مدت و آينده‎هاي بسيار دور حفظ آنها مفيد است، بسيار غني و سرشار از شواهد خارجي و عيني است يعني همه نقاط مهم تاريخ اسلام و مسلمانان را مشاهد و مواقف و ابنيه و قبور و مساجد و اوضاع جغرافيائي ممالك و كشورها تأييد مي‎كند و در كشورهاي پهناور عالم اسلام همه جا آثار تمدّن مسلمين و فتوحات آنها به چشم مي‎خورد حتّي در كشورهايي مثل اسپانيا كه پس از آن عصر طلائي اسلامي به آن سرنوشت اسفناك و بي‎رحمي‌ها و وحشي‎گري‌هاي مسيحي‎ها و محاكم تفتيش كذائي و شكنجه و اعدام‌هاي دسته جمعي و جنايات ديگر دچار شد، امروز آثار اسلامي تمدن مسلمين را در آنجا به جهانيان عرضه مي‎دارند كه اگر به كتاب‌هايي مثل (الآثار الاندلسيّة الباقية) مراجعه فرمائيد به عمق اين مطالب تا حدي آگاه مي‎شويد و بخش عمده‎اي از بودجه كلان اسپانيا از عوائدي كه از راه توريستي و كساني كه از اطراف جهان براي مشاهده آثار عصور اسلامي به اين كشور سفر مي‎نمايند تأمين مي‎شود.
مكّه مكرّمه و مدينه منوّره از اين جهت كه گفته شد بيشتر از هر نقطه اهميت و موقعيت دارد و آثار و ابنيه اين دو شهر و نواحي آن همه از مصادر تاريخ ما و بلكه اديان به اصطلاح ابراهيمي است و اگر اين دو شهر را علاوه بر جنبه‎هاي روحاني و معنوي موزه بزرگ عالم اسلام و وحي بدانيم گزاف نگفته‎ايم.
در اين دو شهر تا قبل از تخريب‌هاي پي‎درپي وهابي‎ها مشاهدي موجود بوده كه هر يك گوشه‎اي و ناحيه‎اي از تاريخ پيامبر بزرگ اسلام را بازگو مي‎نمود و آثار ارزنده‎اي از تاريخ زندگي و تلاش‌هاي آن حضرت در راه ابلاغ وحي و رسالت اسلام بود.
مشاهدي كه همه در سلسله اسناد تاريخي اسلام و سوابق حرمين شريفين قرار دارد و معرّف سلسله نسب پيغمبر صلي‎الله عليه وآله بوده و حتّي از اوضاع دوران جاهليت، ما را با خبر مي‎سازد.
و خلاصه تمام مسجد مدينه و مسجد الحرام و تمام شهر مدينه و مكه و بقعه‎ها و اماكن و مساجد و حتي چشمه‎ها، چاه‌ها، راه‌ها، كوه‌ها و سرزمين‌ها و قراء واقع در اطراف و نواحي اين دو شهر همه از سر گذشت اسلام و چگونگي ظهور و سير آن حكايت مي‎كند و مسلمانان كه به حفظ تاريخ و شرف و سوابق درخشان خود و احياي آثار اسلامي علاقه دارند، بايد همگان در حفظ اين آثار و بازسازي آنچه ويران شده اقدام نمايند و حرمين را از دستبرد استعمار و تصرّفات ويرانگرانه آنها خارج نمايند.
اين آثار و نشانه‎ها و بناها بهتر از كتب سيره، مردم را با سيره پيغمبر صلي‎الله عليه وآله آشنا مي‎سازند.
كتاب‌هاي سيره فقط به نظر اهل مطالعه مي‎رسد در حالي كه اين آثار را عموم مردم كه از دور و نزديك مي‎آيند مشاهده مي‎نمايند و از آن بركت‌ها و درس‌هاي بزرگ مي‎گيرند.
به نظر حقیر، حتي بايد نام‌هاي اصلي كل اماكن و زمين‌هايي كه در عصر رسالت و در لسان روايات مذكور است حفظ شود و بالخصوص نام‌هاي متعلق به مسجد النبي و مسجد الحرام و در‌ها و ستون‌ها و ساير متعلقات آن نبايد تغيير كند، زيرا همه اينها محفظه تاريخ اسلام است و كساني كه اين ويرانگري‌ها را مرتكب شده‎اند بزرگترين دشمني و خيانت را به تاريخ اسلام نموده‎اند.
حفظ اين اماكن علاوه بر آن كه از جنبه تعظيم شعائر شرعاً لازم است به ملاحظاتي كه بيان شد نيز لازم است و تخريب اين بقاع، صرف نظر از هتك و توهين، موجب تزلزل و سستي مباني تاريخ مي‎شود و تخريب اين مشاهد و آنها را به اين صورت در آوردن كه نه سنگ قبري داشته باشند و نه امتيازي و در معرض محو و فراموشي قرار بگيرند از سوزاندن كتب تاريخ، خسارتش براي يك امّت و ملّت اگر بيشتر نباشد كمتر نيست.