2.زمين

(مسئله  ) «زمين» اجسام جامدى كه نجاست در آنها نفوذ نمى‌كند را با دو شرط پاك مى‌كند :

اول، آنكه گِل نباشد؛

دوم، آنكه اگر عينِ نجس مثل خون و بول، يا متنجّس، مثل گِلى كه نجس شده مثلاً در كف پا و تهِ كفش باشد، برطرف شود.

(مسئله  ) فرش و سبزه وآسفالت و زمينى كه به وسيله چوب يا موزائيك و مانند آنها فرش شده باشد، همانند زمينْ پاك كننده است.

(مسئله  ) لازم نيست كف پا و تهِ كفشِ نجس، تر باشد، بلكه اگر خشك هم باشد، با راه رفتن يا با ماليدن بر زمين پاك مى‌شود.

(مسئله  ) بعد از آنكه كف پا يا تهِ كفشِ نجس، با راه رفتن پاك شد، مقدارى از اطراف آن هم كه معمولاً به گِل آلوده مى‌شود در صورت تماس با زمين يا رسيدن خاك به اطراف آن، پاك مى‌گردد.

(مسئله  ) كسى كه با دست و زانو راه مى‌رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود، زمين آن را پاك مى‌كند؛ همچنين است تهِ عصا، پاى مصنوعى، نعل چارپايان، چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اينها.

(مسئله  ) اگر بعد از راه رفتن يا ماليدن بر زمين ذرّه‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمى‌شود، در كف پا يا تهِ كفش بماند، بايد آن ذرّه‌ها را هم برطرف كرد، ولى باقى بودن بو و رنگ اشكال ندارد.

(مسئله  ) توى كفش و مقدارى از كف پا كه به زمين نمى‌رسد، به واسطه راه رفتن پاك نمى‌شود، آرى اگر قسمتى را كه به زمين نمى‌رسد خود شخص بر زمين بمالد كه ازاله عين نجاست از آن بشود پاك مى‌شود، و پاك شدن كف جوراب به واسطه راه رفتن، محلّ اشكال است، ولى اگر كف جوراب از پوست باشد، به وسيله راه رفتن پاك مى‌شود.