مُتعه يا صيغه

(مسئله  ) عقد موقّت اگرچه بدون قصد لذت بردن هم باشد، صحيح است.

(مسئله  ) شوهر در نزديكى كردن با متعه هم حكم دايم را دارد.

(مسئله  ) زنى كه صيغه مى‌شود، اگر در ضمن عقد شرط كند كه شوهر بااونزديكى نكند، عقد و شرط او صحيح است و شوهر فقط مى‌تواند لذتهاى ديگرى از او ببرد، ولى اگر بعداً به نزديكى راضى شود، شوهر مى‌تواند با او نزديكى نمايد.

(مسئله  ) زنى كه صيغه شده ـ اگرچه حامله شود ـ حقّ مخارج از شوهر ندارد؛ همچنين حقّ همخوابگى ندارد و از يكديگر ارث نمى‌برند.

(مسئله  ) زنى كه صيغه شده اگر نداند كه حقّ مخارج از شوهر و همخوابگى ندارد، عقد او صحيح است و براى آنكه نمى‌دانسته، حقّى به شوهر پيدانمى‌كند.

(مسئله  ) زنى كه صيغه شده، مى‌تواند بدون اجازه شوهر از خانه بيرون برود،ولى اگر به واسطه بيرون رفتن، حقّ شوهر از بين مى‌رود، بيرون رفتن او حرام است.

(مسئله  ) پدر و جدّ پدرى  نمى‌توانند براى مَحرم شدن، يك يا دو ساعت يا بيشتر زنى را به عقد پسر نابالغ خود درآورند؛ همچنين نمى‌توانند دختر نابالغ خود را براى محرم شدن، به عقد كسى درآورند، گرچه مدتى را كه دختر در آن مدت به حدّ استمتاع برسد، داخل در عقد نمايند.

(مسئله  ) اگر مرد مدت صيغه را ببخشد، چنانچه با او نزديكى كرده، بايد تمام چيزى را كه قرار گذاشته به او بپردازد و اگر نزديكى نكرده، بايد نصف آن را پرداخت كند.

(مسئله  ) مرد مى‌تواند زنى را كه صيغه او بوده و هنوز عده‌اش تمام نشده به عقد دايم خود درآورد.