موضوع: کتب استفتائی
عيبهايى كه به واسطه آنها مى‌توان عقد را به هم زد
(مسئله ) اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از اين هفت عيب را دارد، مى‌تواند عقد را به هم بزند:
1. ديوانگى؛ 2. بيمارى خوره؛ 3. بيمارى بَرَص (پيسى)؛ 4. كورى؛ 5. شل بودن به طورى كه عرفاً عيب حساب شود؛ 6. آنكه اِفضا شده باشد؛ يعنى راه بول و حيض يا راه حيض و غائط او يكى شده باشد؛ ولى اگر راه حيض و غائط او يكى شده باشد، به هم زدن عقد، اشكال دارد و بايد احتياط شود؛ 7. آنكه گوشت يا استخوان يا غده‌اى در فَرْج او باشد كه مانع نزديكى شود.
(مسئله ) اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او ديوانه است يا آلت مردانگى ندارد يا عِنّين است و نمى‌تواند وطى و نزديكى نمايد يا بيضه‌هاى او را كشيده‌اند، مى‌تواند عقد را به هم بزند؛ همچنين اگر شوهر داراى امراضى مانند: بَرَص، جذام و بيماريهاى واگيردار صعب العلاج باشد كه زندگى زن با او باعث حَرَج و مشقّت گردد، موجب فسخ عقد است.
(مسئله ) اگر مرد يا زن، به واسطه يكى از عيبهايى كه در دو مسئله قبل گفته شد، عقد را به هم بزند، بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.
(مسئله ) اگر به واسطه آنكه مرد عِنّين است و نمى‌تواند وطى و نزديكى كند، زن عقد را به هم بزند، شوهر بايد نصف مَهر را بپردازد؛ ولى اگر به واسطه يكى ازعيبهاى ديگرى كه بيان شد، مرد يا زن، عقد را به هم بزنند، چنانچه مرد بازن نزديكى نكرده باشد، چيزى بر او نيست، و اگر نزديكى كرده، بايد تمام مَهر رابدهد.
. براى تفصيل بيشتر اين مسئله و مسئله قبل به كتاب «تحريرالوسيله» با حواشى اين جانب، مراجعه كنيد.
