موضوع: کتب استفتائی
مرجع: حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی

 

▲شك در مقدار طواف

 

مسأله 204- اگر بعد از فراغت از طواف شك در عدد دورهاى طواف كند اعتنا نمى كند، همچنين اگر شك كند كه شرايط آن را مانند وضو و غيره درست انجام داده يا نه، اعتنا نكند.

 

مسأله 205- اگر بعد از رسيدن به «حجرالاسود» شك كند هفت دور به جا آورده يا هشت دور يا بيشتر، اعتنا نكند، و طوافش صحيح است; همچنين اگر در وسط دور، شك كند كه دور هفتم است يا بيشتر، آن دور را تمام كند و طوافش صحيح است.

 

مسأله 206- هرگاه در طواف واجب شك در كمتر كند (مثل شكّ ميان شش و هفت، يا پنج و شش و مانند آن) احتياط واجب آن است كه آن طواف را رها كرده، از نو شروع نمايد (اين در صورتى است كه طواف واجب باشد)، امّا در طواف مستحب بنا بر كمتر مى گذارد و طوافش صحيح است.

 

مسأله 207- ظن و گمان در مسائل گذشته در حكم شك است و بايد مطابق حكم شك عمل كند.

 

مسأله 208- مانعى ندارد كه انسان براى شمردن دورهاى طواف به رفيق و همراه خود اعتماد كند (در صورتى كه فرد مورد اعتمادى باشد.)

 

مسأله 209- شخص كثيرالشّك (يعنى كسى كه زياد در طواف شك مى كند) اعتنا به شك خود نكند، و آن طرفى را كه مناسبتر براى او است بگيرد، مثلاً اگر شك ميان پنج و شش كند بنا را بر شش مى گذارد، و اگر شك ميان هفت و هشت كند، بنا را بر هفت مى گذارد.

 

مسأله 210- سخن گفتن در حال طواف و خنديدن و حتّى خوردن چيزى، طواف را باطل نمى كند، ولى البتّه بهتر است در حال طواف (خواه طواف واجب باشد يا مستحب) سخنى جز ذكر خدا و دعا نداشته باشد، و با حضور قلب اين عبادت بزرگ را انجام دهد و از هر كارى كه حضور قلب را كم مى نمايد پرهيز كند.