▲شرايط حجّ تمتّع

 

مسأله 24- در حجّ تمتّع پنج چيز شرط است:

 

1- نيّت و آن عبارت از اين است كه قصد كند براى خدا اين اعمال را به عنوان «حجّ تمتّع» به جا مى آورد، بنابراين اگر نوع ديگرى از حج را قصد كند، يا مردّد ميان «حجّ تمتّع» و حجّ ديگرى باشد يا قصد او خالص براى خدا نباشد حجّش صحيح نيست.

 

2- «عمره» و «حج» بايد هر دو در ماههاى حج (ماه شوّال و ذى القعده و ذى الحجّه) واقع شود، بنابراين اگر تمام عمره يا قسمتى از آن را قبل از ماه شوّال انجام دهد كافى نيست.

 

3- «عمره تمتّع» و «حجّ آن» هر دو را بايد در يك سال انجام دهد، اگر يكى را امسال، و ديگرى را سال ديگر در ماههاى حج انجام دهد صحيح نيست.

 

4- احرام «حجّ تمتّع» چنانكه گفته شد بايد از خود مكّه باشد، و تفاوتى ميان محلّه ها و مناطق مختلف مكّه نيست، از منزل باشد، يا از مسجد الحرام، يا حتّى از كوچه و خيابان قصد احرام كند، ولى از همه جا بهتر براى احرام حج «مسجد الحرام» است.

 

5- در صورتى كه «حجّ تمتّع» عنوان نيابت داشته باشد بايد «عمره» و «حج» هر دو به وسيله يك نفر انجام شود، بنابراين اگر يك نفر عمره را به جا آورد و ديگرى حج را، كافى نيست.

 

مسأله 25- احتياط واجب آن است كه بعد از انجام «عمره تمتّع» از مكّه خارج نشود تا موقع حج فرا رسد، و حج را انجام دهد، مگر اين كه حاجت و ضرورتى پيدا كند كه در اين صورت بايد بنابر احتياط واجب به نيّت حج احرام ببندد و با احرام از مكّه خارج شود و هنگام بازگشت به همان حال بماند تا مراسم حج را انجام دهد; امّا اگر بستن احرام براى حج، مايه مشقّت و حرج شديد باشد مى تواند آن را ترك كند، و در اين احكام فرقى ميان حجّ واجب و مستحب نيست.

 

مسأله 26- ممنوع بودن خروج از مكّه براى كسانى كه عمره تمتّع را انجام داده اند براى رفتن به نقاط دوردست است، بنابراين رفتن به نقاط نزديك مانند يك فرسنگ و دو فرسنگ مانعى ندارد، و كسانى كه منزلشان بيرون مكّه است مى توانند بعد از فراغت از عمره به منزل خود بازگردند.

 

مسأله 27- شهر مكّه امروز بسيار بزرگ شده، با اين حال تمام آنچه به نام مكّه ناميده مى شود احكام مكّه را دارد، همان گونه كه مسجدالحرام توسعه يافته، در عين حال تمام آن، احكام مسجدالحرام را دارد.

 

مسأله 28- هرگاه پس از انجام عمره بدون احرام از مكّه بيرون رفت و از ميقاتها گذشت به هنگام بازگشت بايد از ميقات مُحرِم شود و عمره به جا آورد مگر اين كه بازگشت او در همان ماهى باشد كه خارج شده است (مثلاً در ذى القعده خارج شده و در همان ذى القعده بازگشته است.)

 

مسأله 29- كسى كه وظيفه او حجّ تمتّع است نمى تواند به حجّ إفراد يا حجّ قِران بازگردد، مگر اين كه وقت تنگ باشد، به طورى كه نتواند عمره را تمام كرده و به حج برسد، در اين صورت مى تواند «عمره تمتّع» را رها كرده، و نيّت حجّ إفراد يا قِران كند، و وظائف حج را به جا آورد، و بعد از پايان حج، عمره مفرده انجام دهد (مانند ساير كسانى كه حج قران و افراد انجام مى دهند) و منظور از تنگ بودن وقت براى حج اين است كه نتواند وقوف در عرفات را از ظهر تا غروب روز عرفه درك كند.

 

مسأله 30- هرگاه زن گرفتار عادت ماهانه شود و نتواند طواف و نماز طواف را، كه شرط آن طهارت است، پيش از رسيدن موسم حج (و وقوف به عرفه) انجام دهد بايد نيّت حج إفراد كند و با همان احرام به عرفات برود و اعمال حج را انجام دهد، و بعد از بازگشت به مكّه و پاك شدن، طوافهاى حج و نمازهاى طواف را انجام مى دهد، و پس از إتمام حج براى «عمره مفرده» به مسجد تنعيم رفته و از آنجا مُحرِم مى شود و اعمال عمره مفرده را انجام مى دهد، و احتياط آن است كه در پايان آن طواف نساء را نيز به جا آورد.

 

مسأله 31- مانعى ندارد كه زنان به وسيله خوردن قرص و مانند آن از عادت ماهانه خود جلوگيرى كنند تا بتوانند اعمال حجّ تمتّع، از جمله طواف و نماز طواف را در حال پاكى انجام دهند.